Άλλη μια μέρα πέρασε!Θα περάσουμε στην επόμενη και εγώ αντί να στρωθώ στη "δουλειά" ασχολούμαι με χίλια δυο άλλα πράγματα εκτός από αυτό που πρέπει.Ετοιμάζομαι για εργασία αλλά στην ετοιμασία μένω.Μια κάποιος θα ρθει,μια άλλος θα βγει.Άντε χτυπάει το τηλέφωνο ή θα μιλήσω με μηνύματα.Όχι να τους πάω ή να τους φέρω-με μεγάλη προθυμία βέβαια αρκεί να μην κάνω αυτό που πρέπει.Να ό,τι θυμάμαι χαίρομαι,λίγο από εδώ ,λίγο από εκεί,γύρω γύρω το φέρνω αλλά δεν το αγγίζω.Ακόμα και αν κάτσω το μυαλό ξεφεύγει και πετάει σε άλλη διάσταση. Πού να το πιάσω ,να το δέσω, να το κάτσω με το ζόρι στην καρέκλα.Δεν μπορώ και δε θέλω να μπω στο καλούπι του πρέπει.Κάτι παθαίνω σαν αλλεργία και όση θετική σκέψη και να εφαρμόσω όλα πάνω μου αντιδρούν και την πετάνε μακριά σαν ξένο σώμα.
Αλλού είναι το μυαλό και αλλού το σώμα.Η σκέψη μου σίγουρα κάνει διακοπές στη θάλασσα κοντά, κάπου ανάμεσα σε ξερά χόρτα και αγριάδες όπου ανακάλυψα αυτά τα "λουλούδια"με το ωραίο χρώμα.Αργότερα έμαθα ότι είναι σποράκια άγριου πράσου.Άκου να δεις!Να λοιπόν που τα όμορφα βρίσκονται σε απλά πράγματα.
Και ενώ το μυαλό μου νοερά έστω ρεμβάζει, το σώμα μου είναι φυλακισμένο.Έτσι θυμήθηκα αυτό το σκύλο,που συνάντησα μια μέρα ενώ περίμενα μια φίλη και μου έκανε εντύπωση η μουράκλα του που την κρέμασε έξω από τα κάγκελα αδιαμαρτύρητα. Δεν έχασα ευκαιρία να τη φωτογραφίσω.Βέβαια τότε δεν ήξερα τώρα όμως ξέρω γιατί βρέθηκα μπροστά του.
Από τις εικόνες ταξιδεύω σε μελωδίες και μου΄ρχεται στο νου αγαπημένο τραγούδι του Περίδη.
Αλλού είναι το μυαλό και αλλού το σώμα.Η σκέψη μου σίγουρα κάνει διακοπές στη θάλασσα κοντά, κάπου ανάμεσα σε ξερά χόρτα και αγριάδες όπου ανακάλυψα αυτά τα "λουλούδια"με το ωραίο χρώμα.Αργότερα έμαθα ότι είναι σποράκια άγριου πράσου.Άκου να δεις!Να λοιπόν που τα όμορφα βρίσκονται σε απλά πράγματα.
Και ενώ το μυαλό μου νοερά έστω ρεμβάζει, το σώμα μου είναι φυλακισμένο.Έτσι θυμήθηκα αυτό το σκύλο,που συνάντησα μια μέρα ενώ περίμενα μια φίλη και μου έκανε εντύπωση η μουράκλα του που την κρέμασε έξω από τα κάγκελα αδιαμαρτύρητα. Δεν έχασα ευκαιρία να τη φωτογραφίσω.Βέβαια τότε δεν ήξερα τώρα όμως ξέρω γιατί βρέθηκα μπροστά του.
Από τις εικόνες ταξιδεύω σε μελωδίες και μου΄ρχεται στο νου αγαπημένο τραγούδι του Περίδη.
Αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δε σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ....
Καλό και το τραγούδι αλλά πάλι αυτό το "να καώ" δε μου πάει,δεν το θέλω.Άλλη λύση πρέπει να βρω.Άντε τώρα να μου πείτε πώς θα στρώσω έναν χαρακτήρα παρορμητικό,ανυπόμονο,με αχαλίνωτη φαντασία,με ακούραστη ενεργητικότητα,μάλλον με "διασπασούλα"και δεν ξέρω τι άλλο αδιάγνωστο."Εδώ σε θέλω κάβουρα...Άντε να σας δω σύγχρονους επιμορφωμένους παιδαγωγούς...
Μέχρι να μου΄ρθουν στις προτάσεις σας εγώ απολαμβάνω ένοχα το ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι μου και πιάνω κουβέντα με τον φίλο μου τον Άρη.Τουλάχιστον αυτός με ακούει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου