Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΠΡΟΧΩΡΑ!

     Έχω γυρίσει,ο  Σεπτέμβρης φεύγει, μα εγώ  ακόμα δεν μπορώ να βρω τους παλμούς μου.Από την πολύ χαλάρωση στο γρήγορο τρέξιμο χωρίς την ύπαρξη μεταβατικού σταδίου,νομίζω πως έχω πάθει ένα ισχυρό σοκ.Σαν δυνατό χαστούκι από εκεί που δεν το περιμένεις που σου φέρνει ζάλη και βλέπεις κόκκινες, κίτρινες, μπλε πεταλουδίτσες...Πάει και η θάλασσα,οι βόλτες, το ραχάτι μα κυρίως το δε βαριέσαι τι θα φάμε , τι ώρα θα κοιμηθούμε,αν θα προλάβουμε.



    Δεν λυπάμαι που τέλειωσε το καλοκαίρι.Όχι!Εξάλλου ήμουν προετοιμασμένη γι΄αυτό.Από το νηπιαγωγείο μαθαίνουμε τις εναλλαγές των εποχών.Ασφαλώς και ήξερα ότι μετά το καλοκαίρι θα ακολουθήσει το φθινόπωρο.Αυτό που δυσκολεύομαι ακόμα να το βάλω καλά στο μυαλό μου, είναι ότι μια στιγμή αρκεί να σου φέρει τα πάνω κάτω και να τα αλλάξει όλα στη ζωή σου.ΟΛΑ!!!Να σε φέρει σε μια κατάσταση που δεν έχει γυρισμό και δεν επιδέχεται επιδιορθώσεις.Που εύχεσαι συνέχεια να είναι ένα κακό όνειρο και όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι όπως πριν.
   
  Έτσι έμαθα από μια φίλη πώς να διπλώνω το συναίσθημα της λύπης μου και να το βάζω σ΄ένα φακελάκι, στην τσέπη της καρδιάς μου για να το κουβαλώ  όπου και αν πάω μαζί μου.
  Όμως έχω τόσα να πω και να κάνω.....ζωή! Μου χρωστάς!Και με το περιεχόμενο του φακέλου δίπλα στους χτύπους της καρδιάς μου απλώνω τα χέρια μου ψηλά και ελπίζω,προσεύχομαι για τα καλύτερα.
  Γιατί μόνο έτσι γλυκαίνει η πίκρα ,στρογγυλεύουν οι αιχμηρές γωνίες,μαλακώνουν τα σκληρά,ομορφαίνουν τα άσχημα και παραμυθιάζεται το μυαλό μου, για να αντέξει η ψυχή μου και να ανοίξει τα πέταλά της, να μπορεί να χαρίζει,να χαμογελά και να αγαπά!
    Και επειδή πολλές φορές λες περισσότερα με τη σιωπή σου...αυτό ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.Μπορεί να ξεκίνησε σαν ένα παραμύθι, μα όλη η προσπάθεια είναι κατάθεση ψυχής πέρα για πέρα αληθινή.Μερικές φορές εκεί που δυσκολεύομαι να μιλήσω είναι καλύτερα όταν γράφω και κάποιες άλλες στιγμές είναι καλύτερα να απέχω. 
  Η ζωή βαζίζει μπροστά και μας περνάει πότε από δύσκολες ανηφόρες , πότε από ευχάριστες διαδρομές και πότε από μέρη με κρυφές ομορφιές.Αλλά συνεχίζει...και είναι στο χέρι σου και στην προσωπική σου επιλογή αν θα ακολουθήσεις είτε με κόπο, είτε με χαρά ή αν θα σταματήσεις για να βουλιάξεις...

   Κράτα γερά λοιπόν και προχώρα σε αυτή τη μια και μοναδική ευκαιρία που σου δίνεται να ταξιδέψεις στη ζωή με τα καλά και με τα  άσχημα, πλάι σε ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε αγαπάνε!
Κράτα γερά και μεταμόρφωσε το άσχημο σε όμορφο,το κακό σε καλό, τον πόνο σε προσφορά,το δάκρυ σε δημιουργικότητα.Μπορείς, έχεις τη δύναμη να καταφέρεις στη ζωή σου όπως θέλεις όλα να τα φέρεις.
   Έχω γυρίσει, είμαι εδώ προσπαθώντας να μπω σε μια σειρά.Όλα με περιμένουν.Το σπίτι, τα παιδιά, η δουλειά.Όλοι κάτι από μένα περιμένουν.Ας περιμένουν.Έχω γυρίσει, μα δεν είμαι η ίδια πια.Σε όλους θα προσπαθήσω να δώσω αυτό που περιμένουν,μα πρώτα έχει σειρά  ο εαυτός μου.Γιατί αν εγώ είμαι καλά, τότε θα είναι και οι γύρω μου καλά.

  Έτσι χαλαρά λοιπόν -πέρασε ένας μήνας σχεδόν για να καταλήξω- αδειάζω το μυαλό μου και ξεκινώ -αφού νέα αρχή σηματοδοτεί ο Σεπτέμβρης- από αυτά που με κάνουν να νιώθω όμορφα.Όλα τα άλλα θα μπουν σε μια σειρά, σιγά σιγά."Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι".Όλα θα τα βολέψουμε.Αρκεί εμείς να είμαστε καλά.
   Καλό φθινόπωρο να΄χουμε όλοι!Και θα΄χουμε αν φροντίσουμε πρώτα τον εαυτό μας.Αυτά τα "λίγα" ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, για έναν μήνα που εισέβαλε ζόρικα στη ζωή μου,αλλά πάντα με μια ματιά θετική και αισιόδοξη.
  Καλό φθινόπωρο αγαπημένοι! 

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

  Είναι κάποιες στιγμές που δε θέλεις να πεις,να κάνεις ή και να σκεφτείς τίποτα.Συμβαίνουν στη ζωή σου γεγονότα που  αρνείσαι να πιστέψεις.Που λες δεν μπορεί κάποιο λάθος έχει γίνει.Παγώνεις γιατί είναι πληροφορίες που δεν χωράνε στο μυαλό σου.
  Αν κλείσω τα μάτια μήπως δε βλέπω;Αν κλείσω τα αυτιά μήπως δεν ακούω;Αν κατεβάσω τα ρολά της σκέψης μου μήπως δεν έχει συμβεί;Πώς μπορεί και συνεχίζει να χτυπά η καρδιά αν και υποφέρει;Πώς αντέχει;
 Τι μπορώ να κάνω;Πώς να σταθώ;Πώς να συμπαρασταθώ;
  Δεν υπάρχει παρηγοριά...μόνο κενό...
..............................................................
Είμαι απλώς εδώ.Να ακούσω αν θέλεις να μιλήσεις.....
να σιωπήσω αν δε θες να μιλήσεις....να κλάψω μαζί σου αν θέλεις...να τα σπάσουμε όλα αν αυτό σε βοηθήσει...Είμαι εδώ ...αν δε με θέλεις μπορώ να εξαφανιστώ...αλλά δε μπορώ να σε αφήσω να χαθείς.Γιατί πρέπει να συνεχίσεις.Όσο και αν αυτό πονάει, πρέπει να συνεχίσεις.Τίποτα δε θα΄ναι το ίδιο...μα δεν πρέπει να χαθείς...
  Είμαι εδώ...Είμαστε εδώ...