Ποιος άνεμος με πήρε , με πέταξε , με πήγε από εδώ και από εκεί; Μετά από εφιάλτες, έναν μακρόσυρτο λήθαργο, αργά βασανιστικά λεπτά σε αίθουσα αναμονής ...ο φόβος ήρθε και αποφάσισε να μείνει...
Άνοιξη του 2020.........
Σε ένα λιμάνι το καράβι πλησιάζει να δέσει άγκυρα! Πάνω στο κατάστρωμα 4 φιγούρες χαιρετάνε. Παράξενο θέαμα τότε η μάσκα και τα γάντια.
Και η μάνα δεν μπορεί να αγκαλιάσει τα παιδιά της. Μια αόρατη απειλή , ένας φόβος , η απώλεια . Δεν μοιάζει αυτό με πόλεμο;
Το κερασάκι όμως στην τούρτα ...πάντα μπαίνει τελευταίο... νομίζω!
Και αφού το γιασεμί άνθισε , οι μέρες έγιναν πιο μεγάλες και αλήθεια οι άνθρωποι ξεχνάνε γρήγορα!
