Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

ΚΛΙΚ

   Περνούσε και ο Οκτώβρης ήπιος αλλά η ομάδα των σκηνικών σε αναβρασμό γιατί λέει 10 Νοεμβρίου η παράσταση ¨Το ασπρόμαυρο ταξίδι " είναι προγραμματισμένο να ανέβει στη σκηνή. Όλη η ομάδα εκτός από μένα. Γιατί ως "συντονίστρια" αυτής της ομάδας  και με καθόλα δημοκρατικές διαδικασίες της είχα επιβάλει πλήρη απραξία.Κανείς δεν κουνιέται αν δεν μιλήσω.Και δεν μιλούσα γιατί πάλευα ανάμεσα σε δύο ιδέες.Αυτό ή εκείνο; Έτσι ή αλλιώς. Ακόμα δεν μπορούσα - ή δεν ήθελα να καταλάβω "βρε παιδιά, το γλάρο γιατί τον ψάχνουμε;" Με βρήκαν πολλά ξημερώματα αναζητώντας τον , μα όταν τον βρήκα ήξερα τι έπρεπε να γίνει.

  Όχι, δεν είμαι της τελευταίας στιγμής. Υπάρχει στη ζωή μου ένα  άκρως αυστηρό και δομημένο πρόγραμμα.Πώς αλλιώς νομίζετε ότι τα καταφέρνω; Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα που είναι αυτή η ριμάδα ιδιοτροπία να την πω που τίποτα δεν μπορώ να κάνω αν μέσα μου δεν ακουστεί  το ΚΛΙΚ.Ένας ιδιαίτερος  ήχος που κινητοποιεί τις ευαισθησίες μου.Υπόθεση ενός ΚΛΙΚ ήταν τα σκηνικά.Ήξερα πως η ομάδα μου θα σταθεί δίπλα μου ακόμα και αν χρειαζόταν να κάνουμε τη νύχτα μέρα.


 Και δεν με απογοήτευσε.Μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα μόλις 2 μέρες πριν το στήσιμο των σκηνικών όλα ήταν έτοιμα.Δεν είχα παρά να συντονίσω τη μεταφορά , με το άνοιγμα της πύλης και την παρουσία του μάστορα με τα εργαλεία του.

Είχα τραβήξει μερικές γραμμές σε χαρτί για να καταλάβει ο Γιώργος τις ξυλοκατασκευές. Πώς να περιγράψω χρονομηχανή που ταξιδεύει σε παράλληλα σύμπαντα; Ο άνθρωπος είναι πολυτεχνίτης αλλά εγω του μιλούσα για μηχανή.Λίγο με το σχέδιο , λίγο με τις κινήσεις του σώματος κάτι σαν τον Κωνσταντίνο όταν θέλει να περιγράψει το προφιτερόλ στη περίφημη ταινία  "χτυποκάρδια στο θρανίο" ,ο Γιώργος όχι μόνο έπιασε την ιδέα αλλά και την εκτέλεσε άψογα.

Οι πρόβες είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα τους και αφού εξασκήθηκα καλά στη ιδιαίτεγη πγοφογά του Φτεγού το οποίο και υποδιόμουνα έδωσα οδηγίες που η ομάδα πιστά ακολούθησε.Μέσα σε δύο συναντήσεις είχε ολοκληρώσει αφού άδειασε μερικές φιάλες κρασί...αφού μουρμούρισε για την επιμονή του καλλιτέχνη να βάλει μερικές πινελιές ακόμα,αφού έστελνα τα κορίτσια μου σπίτια τους με ζαλισμένο κεφάλι αφού τα πάντα είχαν άσπρους μαύρους κύκλους, τετράγωνα και καμπύλες.

Και βουαλά. Τα σκηνικά έτοιμα στην ώρα τους! Μια μικρή αγωνία για τις κριτικές, αλλά να σας πω κάτι;Αφού άκουσα το ΚΛΙΚ ξέρω ότι κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε! Και αυτό μου φτάνει!

Αφιερώνω την ανάρτηση στην ομάδα μου και ας με αποκαλεί "αφεντικό"! Ειρήνη μου πάντα γελάμε μαζί ακόμα και αν δεν ξέρουμε το λόγο. Γωγώ μου είσαι το πιο σταθερό και ακριβές χέρι του χάρακα και της λεπτομέρειας.Ιωάννα μου εκεί που ο καλλιτέχνης πάει να ξεφύγει είσαι εσύ που τα βάζεις όλα στη θέση τους.

   Ας τους καταπλήξουμε!!!!!!