Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

ΤΥΧΕΡΟΥΛΑ!

   Την Παρασκευή στο  σχολείο κόψαμε το προτελευταίο ποδαράκι (σακουλάκι με σπόρους) της κυράς Σαρακοστής. Ανταλλάξαμε ευχές για καλή Ανάσταση με τους μαθητές και τους γονείς τους. Τυχερούλα που έχω μπροστά μου δυο βδομάδες άδεια.

Πέρσι διάβαζα για τις εξετάσεις των Αγγλικών... φέτος νιώθω πιο ξένοιαστη...είμαι πιο ξεκούραστη!
   Στο σπίτι μύρισε Άνοιξη!!!
Όλος αυτός ο αναβρασμός της φύσης έχει ξυπνήσει την αλλεργία μου αλλά είμαι τυχερή που οι εξάρσεις των ζεστών ημερών διακόπτεται πού και πού από μια δυνατή βροχούλα που συμπαρασέρνει τη γύρη και καταλαγιάζουν τα συμπτώματα του αδιάκοπου και εξαντλητικού φτερνίσματος.
Το Σάββατο του Λαζάρου κατάφερα να τηρήσω το έθιμο με τα ψημένα Λαζαράκια. Την Κυριακή βρέθηκα στο εργαστήρι Ονείρων στη Χωριστή και με τα παιδάκια πλέξαμε καλαθάκια που έχουν την τιμητική τους όλες αυτές τις μέρες.

 Δεν μου λείψανε οι βόλτες και φυσικά τα διαλείμματα στο χώρο του σχολείου-να μη χαλάμε και τις συνήθειές μας-.Αλλά  δεν έχω να γκρινιάξω  ούτε μια σταλιά γιατί τέτοια ομορφιά μόνο μια σπάνια δίχρωμη σγουρή τουλίπα μπορεί να στην προσφέρει...που μόνο έχω την ευκαιρία να τη θαυμάσω!

Μα τι να πω και για τα άλλα διαλείμματα πάλι σε χώρο σχολείου με παιδιά μεγάλα και μικρά...αδύνατα και παχουλά...σκανταλιάρικα...πεισματάρικα ...ζαβολιάρικα και ...κουτσοδόντικα παιδιά.Διαλείμματα πολλά...ποτέ αρκετά, αλλά πολλά.Που μου αρέσει να θυμάμαι γιατί με κάνουν να χαμογελώ κρυφά!
Για να μοσχοβολήσει το σπίτι έπλασα τσουρέκια τα καθιερωμένα.Αλλά όχι μόνο μια και δυο.Δοκίμασα συνταγές απέτυχα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Ώσπου κάποια στιγμή αυτά φούσκωσαν....
και έγιναν αφράτα.....
και τα τσάκισαν ! 
Αλλά δεν παραπονιέμαι! Είχα την ευκαιρία να τα προσφέρω με αρωματικό τσάι και σοκολατένια αυγουλάκια σε πλεκτό χειροποίητο καλαθάκι από το πασχαλινό μπαζάρ του συλλόγου γονέων του σχολείου μας!

Και η τελετουργία του τσαγιού ολοκληρώθηκε από  την κανάτα με τη λεπτομέρεια του γαλάζιου λουλουδιού!Μα ποιος τα προσέχει όλα αυτά;Ίσως μόνο το τρυφερό πέταλο της Μαργαρίτας καθώς πέφτει απαλά και αέρινα αφού αποκολλήθηκε από το κοτσάνι της.Ποιος ξέρει;
 Το παραμύθι συνεχίζεται με τα χρυσά αυγά της κότας;
Χμμμ! Αυγά με γραμμές χρυσές , μπρούτζινες και ασημένιες. Κάθε παραμύθι έχει και λίγο παιχνίδι μέσα του κρυμμένο.
Δεν μπορώ να πω ...το ευχαριστήθηκα τούτο το παιχνίδι...και ας κόλλησαν  τα χέρια και ας σκόρπισαν οι πούλιες και οι χάντρες .
Τα λουλούδια έχουν πάντα ξεχωριστή θέση στο σπιτάκι μου.Με χρώματα ζαχαροπλαστικής, με χαρτοπετσέτα, με ανάγλυφα συμπληρώματα αλλά και χρωματιστή χρυσόσκονη το παιχνίδι στην κουζίνα άναψε για τα καλά.
 Μα περισσότερο χώρο καταλαμβάνει η φαντασία και εκείνο το σκανταλιάρικο ξωτικό...η Έμπνευση της στιγμής.
Που κάνει  την κάθε στιγμή ξεχωριστή και μοναδική ...
Πάνω σε τσόφλι  συνηθισμένου αυγού με κοινό κρόκο και ασπράδι!
Γέμισα το καλαθάκι μου με τέτοιες και άλλες δημιουργίες...λίγο στόκος να συμπληρώσω το ράγισμα της ψυχής.Τυχερούλα που βρίσκω λύσεις στο πι και φι! Έκανα  και  γλυκό τάρτα με φράουλες!!!!Μμμμμ!!!! Ακόμα γλύφουν τα δάχτυλά τους.

Μα ούτε μια ανάρτηση με τη συνταγή της δεν μπορώ να κάνω.Στην  κρέμα που δε μου βγήκε από την αρχή συμπλήρωσα στα κουτουρού λίγο γιαούρτι όπως συνήθως  κάνω αλλά συνέχισε να στέκεται νερουλή.

Πιάνω λοιπόν που λέτε και ρίχνω σκόνη κρέμα ζαχαροπλαστικής.Αμέσως έγινε πολύ πολύ σφιχτή.Πήρα τότε κι εγώ ζαχαρούχο γάλα που είχα ανοιχτό...Λίγο το ένα λίγο το άλλο το τελείωσα και αυτό .Τώρα αν μου ζητήσουν να το ξανακάνω νομίζω πως είμαι τυχερή γιατί έχω έτοιμη την ατάκα που θα με γλιτώσει: "Πλήττω αφόρητα όλο με  τα ίδια και τα ίδια!"

Με αυτά και με εκείνα πέρασε η Βδομάδα των Παθών. 

Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά με αισιοδοξία,αγάπη και ελπίδα! Να περνάνε τα εμπόδια που η ζωή φέρνει μπροστά- με ένα γλυκό χαμόγελο, με το φως της Ανάστασης να λάμπει στο  σώμα, στο νου, στην  καρδιά!