Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

ΑΛΥΠΗΤΗ ΒΡΟΧΗ!

Ήταν σίγουρη για τον μήνα . Τέλη Ιουνίου χωρίς αμφιβολία.Τα σχολεία ήταν κλειστά! Για αυτό άλλωστε είχε δώσει το λόγο της να πάει μαζί της ως τη Θεσσαλονίκη.Να της κάνει παρέα την ημέρα των εξετάσεων. Να τα λένε στο δρόμο - δυο ώρες -χαλαρά και να φεύγει το μυαλό από το άγχος και το στρες. Το είχαν ξανακάνει σε προηγούμενη εξεταστική και είχαν περάσει καλά! Ιδιαίτερα κατά την επιστροφή τους αφού είχαν σταματήσει σε ταβέρνα εκεί που σκάει το κύμα και γιορτάσανε με ούζο και ψαρομεζέδες   τη λήξη του πρώτου κύκλου σπουδών της.  Κάπως έτσι τα λογάριασε η Μαρία και για τούτη τη φορά. Εξάλλου ήταν μια ευκαιρία για αυτήν - έτσι το έβλεπε- να πάρει τον αέρα της να κάνει το διάλειμμα της.


 Είχε περάσει κι όλας μια βδομάδα από τη μέρα που κλείσανε τα σχολεία και ένιωθε πολύ κουρασμένη καθώς μέσα σε αυτές τις μέρες επιδόθηκε με μανία σε δουλειές που ανέβαλε όλη την χρονιά λόγω φόρτου εργασίας. Εκτός από τη φροντίδα της αυλής και του κήπου της, είχε προλάβει να βάψει 50 τετραγωνικά τοίχου, αλλά και να στοιβάξει 4 τόνους  ξύλα στην αποθήκη για το χειμώνα. Έτσι λοιπόν ετοιμάστηκε με χαρά όταν ήρθε η μέρα για να κάνει τη βόλτα της. Η χαρά της ήταν ακόμα πιο μεγάλη γιατί η φίλη τους η Ευαγγελία μόλις έμαθε για την εκδρομή θέλησε να τις συνοδέψει και έτσι η συντροφιά θα μεγάλωνε και θα ήταν ακόμα πιο ωραία αφού πάντα περνάνε καλά οι τρεις τους , χώρια που θα είχε παρέα κατά τη διάρκεια των τρεισήμισι ωρών που θα έγραφε η Ρούλα.




 Ντύθηκε, στολίστηκε φόρεσε και το χαμόγελο που της πάει και στην ώρα της ήταν έτοιμη μαζί με λίγο κέικ  και αλμυρές πιτούλες  για το δρόμο.Είχε φροντίσει να σηκωθεί πρωί πρωί και να τα ετοιμάσει  να είναι ζεστά και αφράτα.Είχε φροντίσει να μαγειρέψει  φαγητό για την οικογένειά της και  να σιδερώσει.Πάντα έχει το νου της να τα φροντίζει όλα αυτά έτσι ώστε να μην γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή η απουσία της. Είχε την καλύτερη διάθεση να περάσει καλά, που ακόμα και όταν τη βρήκε ο άντρας της να βγαίνει από το μπάνιο , κοίταξε το ρολόι του και με αυστηρότητα της είπε: "Καλά, τι έκανες ΟΛΟ το πρωί και δεν είσαι ακόμα έτοιμη;", αυτή δεν έδωσε σημασία. Άρπαξε τη ζακέτα της και μια ομπρέλα-οι προγνώσεις έλεγαν βροχή-, φόρεσε τη ζώνη της , το γυαλί -είχε ακόμα ήλιο-έβαλε τη μουσική της και ξεκίνησε.


"Ας γελάμε συχνά'" τραγουδούσε η Μαρίζα Ρίζου την ώρα που η παρέα Ευμαρού είχε βγει στο δρόμο! Είχε δώσει αυτό το όνομα στις τρεις τους από τα αρχικά των ονομάτων τους. ¨Ενα παιχνίδι που έπαιζαν  η κόρη της με τις φίλες της . Αντί να λένε ολόκληρο το όνομα απευθύνονταν η μία στην άλλη φωνάζοντας την πρώτη συλλάβή από τα ονόματα τους. Για να κάνουν τη Ρούλα να ξεχαστεί άρχισαν τις ιστορίες ... Δεν πρόλαβαν να βγουν στον περιφερειακό δρόμο , φορούσαν ακόμα τα γυαλιά τους όταν από το συννεφιασμένο ουρανό άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες. Συννεφάκι τους φάνηκε και συνέχισαν να τα φοράνε ...Η βροχή εκεί που φαινόταν ότι πάει να σταματήσει ξανάρχιζε πιο δυνατά αλλά δεν τις ένοιαζε μέσα ήταν, δεν βρέχονταν... Μπόρα καλοκαιρινή είπαν και συνέχισαν. Όταν βγήκαν στην Εγνατία "μας πρόλαβε αλύπητη βροχή "τραγουδούσε η Ζουγανέλη αλλά ακόμα η διάθεση είχε υψηλή θέση  στις προτιμήσεις της Ευμαρού.


Αργά αλλά σταθερά φτάσανε στον προορισμό τους . Η καλή τους τύχη σταμάτησε τη βροχή και περάσανε στο κτίριο της Νομικής περπατώντας με άνεση και στυλ. Διέσχισαν την μεγάλη καταπράσινη αυλή ακούγοντας περιγραφές της Ευαγγελίας "Εδώ ερχόμασταν στο 2ο έτος, εκεί τρώγαμε στο 3ο ...Αχ! Πόσα χρόνια πίσω ταξίδεψα! " Μέχρι και φωτογραφίες έβγαλε κατά τη διάρκεια της σύντομης ανασκόπησης της στο παρελθόν. Παραμάσχαλα με τα χοντρά βιβλία της Ρούλας από τη μια μεριά και με την τσάντα με κάποιες προμήθειες για έναν φοιτητή τους στο άλλο φτάσανε στο 2ο όροφο της νομικής.Αφού τακτοποίησαν τη Ρούλα και της δώσανε την ευχή τους, πήραν το δρόμο για το αυτοκίνητο. Ο φοιτητής δεν τα κατάφερε να έρθει στο ραντεβού τους. Έτσι αφού οι προμήθειες πήραν τον αέρα τους στην πόλη της Θεσσαλονίκης  φτάσανε στα φανάρια και 10 μέτρα πριν το σταθμευμένο αυτοκίνητο ξανάρχισε η βροχή απότομα και δυνατά. Η καλή τους τύχη τους άφησε στα πανεπιστήμια και μέχρι να βάλει το κλειδί στην πόρτα η Μαρία είχε γίνει μούσκεμα και ας κρατούσε η Ευαγγελία ομπρέλα!

Καθώς ήταν τέλη Ιουνίου ήταν ντυμένες με καλοκαιρινά διάφανα ρούχα και πέδιλα μπήκαν στάζοντας μέσα στο αυτοκίνητο. Γρήγορα γρήγορα βγάλανε τα βρεγμένα μπλουζάκια φόρεσαν ζακέτες , τρίψανε χέρια και βάλανε μπροστά για το εμπορικό. Δε θα τους χαλούσε τα σχέδια μια καλοκαιρινή μπόρα. Είχανε τρεισήμισι ολόκληρες ώρες να κάνουν τις βόλτες τους να πιουν τον καφέ τους.Η Ευαγγελία είχε να παραδώσει ένα δέμα κάπου στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Ήξερε λέει το δρόμο αφού είχε κάνει και τέσσερα χρόνια εκεί και ήξερε τα κατατόπια. Και δώστου να συνεχίζει τις περιγραφές "εδώ ήταν η παλιά μου γειτονιά... Από εδώ μας βγάζει στο σπίτι της ξαδέρφης μου...πάνε ευθεία... σταμάτα έχει κόκκινο...μετά το κόκκινο ξεκινάς...πρόσεχε τον κυριούλη...εδώ δεξιά θα στρίψεις . ..δεξιά , δεξιά αχ γιατί πήγες δεξιά; Αριστερά εννοούσα!...Δεν πειράζει θα γυρίσουμε πιο κάτω...αχ δεν επιτρέπεται...δεν πειράζει ... μπορείς να κάνεις αναστροφή...τέλεια ...μια χαρά σε παίρνει... χωράς... μμμμ ναι εδώ τη γνωρίζω την περιοχή μένει η Κουμπάρα μου! Τη βλέπεις την τέντα; Θα στρίψεις...αχ δε θέλω να σε ανησυχήσω ... αλλά νομίζω πως χαθήκαμε! Περίμενε περίμενε ...." Ανοίγει το κινητό της...


 Η Βροχή άρχισε να δυναμώνει και σύντομα οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης μεταμορφώθηκαν σε ορμητικά ρυάκια.Μέσα σε όλα αυτά την πήρε ο αντρας της να της πει να προσέχει λέει να μην πάρει νερό η μηχανή από κάτω.Η Μαρία κοίταξε τον γκρίζο ουρανό "Ποταμάκι κύλα, κύλα
Πότιζε τα φύλλα, κύλα" τραγουδούσε η Ελεωνόρα και η Ευαγγελία όλο σιγουριά της έδειξε με καμάρι το κινητό της. 


"Σε πέντε λεπτάκια θα σε πάω ακριβώς στον προορισμό μας" Έβαλε σε λειτουργία την εφαρμογή του gps στο κινητό της. Την ένιωσε να χαλαρώνει στη θέση του συνοδηγού και η πορεία του αυτοκινήτου συνεχίστηκε για τα επόμενα 20 λεπτάκια μέσα στην καταιγίδα, μέσα από λίμνες και ποτάμια με τους υαλοκαθαριστήρες να λειτουργούν στην πιο γρήγορη ταχύτητα και οι οδηγίες συνεχίστηκαν να δίνονται όχι μόνο από το στόμα της Ευαγγελίας :"Όλο ευθεία...Αχ μωρέ τι θέλει και αυτός τώρα βρήκε να περάσει;..."
αλλά και από το ομιλητικό σύστημα πλοήγησης. "Στα 500 μέτρα στρίψτε δεξιά ανοιχτή στροφή"  αλλά και "προχωρήστε ανατολικά" λες και μέσα σε όλο εκείνο το χάος μπορούσε κανείς να προσανατολιστεί. Η Μαρία άρχισε να χάνει την υπομονή της όταν δεν  υπήρξε γέφυρα που δεν πέρασαν από κάτω μέσα από πλημμυρισμένα νερά και όταν σύμφωνα με τις οδηγίες του gps κατάλαβε ότι πέρασαν από το ίδιο σημείο 2 φορές κοίταξε άγρια την Ευαγγελία "Μάζεψε το κινητό από μπροστά μου πριν το εξαφανίσω μέσα στα νερά,και βγάλε τα κουπιά" Η Ευαγγελία μαζεύτηκε στη θέση της και η Μαρία αποφάσισε να πάρει τον έλεγχο του τιμονιού στα χέρια της.

Βυθίστηκε σε σύννεφο σιωπής και οδήγησε το αυτοκίνητο σε γνώριμους δρόμους. Η Βόλτα και ο καφές στο εμπορικό έγιναν ,η Ρούλα εξάντλησε όλο το χρόνο της και η επιστροφή μέχρι έξω από το σπίτι πραγματοποιήθηκε "πάνω στου ανέμου το φτερό" όπως τραγουδούσε ο Μάλαμας . Κάτω από τον ήχο της συνεχόμενης βροχόπτωσης πάνω στο αυτοκίνητο από τη μια και τον ήχο των υαλοκαθαριστήρων από την άλλη όλα πήγαν καλά. Ιστορίες για να λένε στα παιδιά και να γελάνε! Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Ιουνίου του 2018 και η θερμοκρασία 16 βαθμούς.Καλοκαίρι και φορέσαν μακριά παντελόνια και κάλτσες. Βγήκαν οι κουβέρτες και χουχουλιάσανε στα κρεβάτια τους.Την επομένη στις ειδήσεις περιγράφανε έκτακτα δελτία για πλημμυρισμένες περιοχές.Και αν  δεν είχανε  σιτάρια να αλωνίσουν, και αν  δεν μπήκαν νερά στα σπίτια τους οι Ευμαρού ξεπλυθήκανε από  τη μιζέρια γύρω τους και κόντρα στην τρέλα των λογικών κλείσανε το μάτι συνωμοτικά για κάποια άλλη εξόρμηση στο μέλλον. 



Η Ιστορία είναι φανταστική και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις .....είναι εντελώς συμπτωματική!







Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΙ ΛΕΕΙ;

Λάτρεψα τα καινούρια τραγούδια της Ελεωνόρας Ζουγανέλη! Είναι τόσο...κοντά μου ...σαν να διαβαίνω γνώριμα χνάρια, σαν άγγιγμα θεραπευτικό !
Καλοτάξιδα!!!