ΚΟΜΙΞ

Εκπαιδεύομαι...
Δοκιμάζοντας ένα κόμιξ για διαφήμιση. 

Μια απόπειρα για ένα εκπαιδευτικό...

ΛΙΩΝΕΙ ΑΠΑΛΑ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Έξω αρχίζει να νυχτώνει...
      Λιώνει απαλά το χιόνι.....
             

Μεσ΄τα χέρια ...τα παγώνει;

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ 2019!!!

Ένα δάκρυ πόνου που ξεκίνησε από τα μάτια μου αλλά όταν έφτασε στην άκρια των χειλιών το μετάνιωσε και θέλησε να αλλάξει. Μεταμορφώθηκε σε δάκρυ χαράς και γλίστρησε στο χαμόγελο που σχηματίστηκε ταυτόχρονα για να καταλήξει να κάνει μια εκπληκτική βουτιά bungee jumping από τη μύτη του πιγουνιού στο πάτωμα που καθώς ακούμπησε  διαλύθηκε σε αμέτρητες σταγόνες ακτινωτά γύρω από το σημείο επαφής και εξατμίστηκε...

Ένα χασμουρητό παρατεταμένο που γεννήθηκε από κούραση, μετρημένες και άλλες τόσες αμέτρητες ώρες αϋπνίας, αναμονής, αγωνίας... Και εκεί που πήγε να μοιάσει με το βρυχηθμό του LEO από την έναρξη των ταινιών της εταιρείας MGM δεν του άρεσε και μετατράπηκε σε αναστεναγμό σε μια προσπάθεια να βρει παρηγοριά σε όλο αυτόν τον πόνο ψυχής...ένα απόθεμα ανάσας για αυτό που λείπει...

  Ένα φτερούγισμα στο στήθος από αυτό που σε συνδυασμό  με τις πεταλουδίτσες που  γαργαλούν  το στομάχι σε κάνουν να πιστεύεις πως είσαι τυχερός γιατί σου χτύπησε την πόρτα αυτός ο σκανδαλιάρης ο μικροσκοπικός, στρουμπουλός, φτερωτός έρωτας αλλά τελικά μετά φόβου διαπιστώνεις πως πίσω από την πόρτα είναι η βαρεμάρα από την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, ο σπαταλημένος χρόνος σε ανούσια πράγματα, λόγια , ανθρώπους...

  Ένας πόνος γενικός στο σώμα ξεκινά από την κορυφή του κεφαλιού σαν κεφαλαλγία, μουδιάζει τον αυχένα και αγκυλώνει την κίνηση του λαιμού σαν κρύωμα, τρυπά το στήθος σαν καρδιακό επεισόδιο  και κορυφώνεται με την αναπνοή σαν πνευμονικό οίδημα,γροθιά στο στομάχι που σε διπλώνει στα δύο σαν κολικός ,  δυναμώνει και προχωράει στις κλειδώσεις των άκρων σαν αρθρίτιδα.Ένας πόνος ή πολλοί; Ένας πόνος βαθύς, διαρκής,  στο συναίσθημα στην ψυχή...για όλες τις ματαιώσεις που ένιωσες , τις απώλειες που βίωσες...
Αυτός είναι ο  απολογισμός μου για τη χρονιά που πέρασε...

Εύχομαι το 2019  να είναι μια χρονιά που θα μας κάνει να δακρύζουμε από ανείπωτες στιγμές χαράς, μια ακόμα χρονιά που θα ανασαίνουμε ως τρανταχτή απόδειξη της συνέχισης της ύπαρξης μας σε αυτόν τον φθαρτό και σύντομο κόσμο, να παίρνουμε αποφάσεις όχι μόνο με την αυστηρή  λογική εκτίμηση αλλά και με το χέρι στην καρδιά, να χαμογελάμε ακόμα και σε ότι μας πονάει!