Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ

Πειράματα μέσα στο εργαστήριο των σκόρπιων συναισθημάτων μου! 
Ένα φθινοπωρινό πρωινό, σκέψεις και αισθήματα πώς μπορούν να τοποθετηθούν με αρμονία;
Με το γνωστό εναλλακτικό τρόπο. Απασχολείς το μυαλό σου με υποκατάστατα.
Ένα γλυκό υποκατάστατο μπορεί να εκπληρώσει γευσιλαιμαργικές ανάγκες.
Έχουμε λοιπόν και λέμε, το βρήκα στο διαδίκτυο εδώ
Μπισκότα πραλίνας φουντουκιού με τρία υλικά.Εύκολο μου φάνηκε και το εκτέλεσα μόνο που δεν πρόλαβα να τα  βγάλω φωτογραφία ψημένα.Από το φούρνο στην κατανάλωση.Νόστιμα αφού εξαφανίστηκαν στο πιτς φιτίλι αν και μου άπλωσαν, μάλλον τα έψησα παραπάνω από όσο έπρεπε.
 Επίσης δοκίμασα μια συνταγή κέικ από παλιά που έχει 100% επιτυχία να την ψήσω σε φορμάκια και να κάνω τα πρώτα μου cupcake τα οποία δεν παρέλειψα να στολίσω με σαντιγύ ελαφρώς χρωματισμένη κίτρινη για να δέσει με τη γεύση λεμόνι , κανέλα που τους έδωσα.
Υλικά για το κέικ:
4 αυγά 
1,5 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι λάδι
1 ποτήρι νερό
3 ποτήρια αλεύρι
1μπέκιν
1 βανίλια 
ξύσμα πορτοκαλιού
Εγώ αντί για ξύσμα πορτοκαλιού έβαλα ξύσμα λεμονιού και κανέλα.Περί ορέξεως...


Την καληνύχτα μου!!!


Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

ΤΙ ΝΑ ΚΟΨΩ;ΤΙ;



Έχω να γράψω διατριβή
«Η σύγχρονη Ελληνίδα μητέρα τι εστί;»
Πώς τα φέρνω από δω πώς τα πάω από κει…
δε μου φτάνει βρε παιδιά
το εικοσιτετράωρο είναι μια σταλιά
Ε! Να κόψω κάτι από τα πολλά,
αλλιώς δεν τη βγάζω τη χρονιά.
Έλα μου όμως, ποιος θα μου πει;
Τι να κόψω και να αφήσω τι;
Τα του νοικοκυριού να κόψω;
Γίνεται;…. Δεν γίνεται!
Θα με γράψουν και οι εφημερίδες:
«μάνα άφησε τα παιδιά της νηστικά
και τα μάζεψαν από τα φαστφουντάδικα!» 


-Να κόψω το θέατρο μου λέει μια φωνούλα.
-Έλα μωρέ ένα ρολάκι τόσο δα,
μια ατάκα την μαθαίνεις στην καθισιά.
-Να κάνω ανάθεση τα σκηνικά;
-Φέτος που έχεις έμπνευση για φωτορυθμικά;
-Μήπως να βγω από τις κούκλες;
-Μπα εκεί τα πράγματα είναι χαλαρά!
-Στο σωματείο έδωσα λόγο, δεν τον παίρνω πίσω .
-Μήπως να κόψεις από τα Δημοτικά;
-Είναι παιδιά πού να τα αφήσω;
Λίγα τους δίνω παίρνω πολλά
Αχ! Τι να κόψω; Τι να αφήσω;
Ήρθαν στην πλάτη μου
πάρα πολλά! 


-Κράτα μητέρα το βιβλίο,
-Βγάλε μου μάνα τα χειμερινά.
-Θα με πετάξεις ως το ωδείο;
Πιάνο, μπαλέτο και γαλλικά;
Γυναίκα τρέξε να δεις !!!
Θα μου φύγει το κουμπί…
Έχεις κλωστή σε χρώμα πορτοκαλί;
Και μην ξεχάσεις να ρίξεις τροφή 

στις κότες που ΄ναι στην αυλή
Τα ρόδια πέφτουν, κάνε γλυκό
Μάζεψε τα φύλλα από το γκαζόν
Τι να αφήσω πέστε μου τι
Να κόψω τη γυμναστική;
Που είναι τροφή για το κορμί;
Μήπως να κόψω κι άλλον ύπνο;
Θα ονειρεύομαι στον ξύπνιο!
Έχω να διαβάσω και φυσική ,
Αξίες ,συναισθήματα …
Είναι πολλά! 


Νομίζω πως το βρήκα
Θα κόψω την ποίηση τελικά!
Μου πήρε ώρα και δε με βγάζει πουθενά.
Μια από τα ίδια, ελπίδα καμιά!
Σηκώνω μανίκια και τρέχω φωτιά,
όλα να τα προλάβω …..

Καλημέρα παιδιά!

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

   Είναι καταπληκτική η ικανότητα των παιδιών μου να ανακαλύπτουν "λιχουδιές " που φέρνω στην κουζίνα μου γιατί έχω στο μυαλό μου κάποια συνταγή να δοκιμάσω. Έτσι και αργήσω λίγο δεν τα βρίσκω. Εκτός από απίθανοι εξερευνητές έχουν και τις φοβερές ιδιότητες του άζαξ.Τα κάνουν όλα αόρατα!!! 


  Έτσι λοιπόν και σήμερα το απόγευμα φόρεσα με σιγουριά την ποδιά μου και .... όπως λέει και το τραγούδι "...για αλλού ξεκίνησα και αλλού η ζωή με πάει;"Κάπως έτσι ξεκίνησα για μπισκότα και κατέληξα στο κλασικό μου κέικ.
   Τέλος για σήμερα στην κουζίνα! Με πιάνει εκείνη τη στιγμή ένας εκνευρισμός, μια ταραχή...μα πάλι λέω στον εαυτό μου "παιδιά είναι!!!" και προχωράω.

   Σε άλλο δωμάτιο εργαστήριο πάλι κάναμε με τη φίλη μου  τη Λίτσα κάτι γλυκά δαχτυλοκουκλάκια για τις ανάγκες ενός μαθήματος που έγιναν  τόσο όμορφα που δεν κρατιέμαι να μη σας τα δείξω.Παράλληλα ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε και άλλου είδους κούκλες για τον ίδιο λόγο που όμως δεν έγιναν όπως τις περιμέναμε...Αυτές δεν τις έβγαλα  φωτογραφία που σημαίνει πως δεν δημοσιεύονται προς το παρόν.

    Και προχωράμε γρήγορα στο δωμάτιο των χαρούμενων στιγμών. Το Σαββατοκύριακο είχαμε κοντά μας φίλους αγαπημένους της καρδιάς μας.Λίγες οι στιγμές αλλά πολύ ευχάριστες φυσικά πάντα στο κέντρο υπάρχει ένα τραπέζι. 

    Από αυτή τη μικρή ακρούλα του σύμπαντος στέλνω με παλμό τα πιο θετικά μου συναισθήματα για καλή επιτυχία στο παλικάρι μας το Σταύρο, που είναι και δικό μας παιδί. Είμαι σίγουρη για την επιτυχία του γιατί την είδα στα μάτια του.Είναι αυτή η σπίθα που επιβεβαιώνει ότι το παιδί ξέρει τι θέλει και είναι έτοιμος  να παλέψει γι΄αυτό!

   Ο καιρός ήταν υπέροχος και δεν χάσαμε την ευκαιρία να μεταφερθούμε στο υπαίθριο δωμάτιο που είναι το πιο ευάερο και ευήλιο!!! Απλά πραγματάκια σε τάπερ και πλαστικά πιατάκια πάνω όμως σε μασίφ μοναστηριακό τραπέζι!!!



   Ε! Είμαστε καλοφαγάδες τι να κάνουμε. Όλα τα όμορφα γύρω από ένα τραπέζι!