Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Ετοιμάζοντας τους άθλους του Ηρακλή πολλές απορίες γεννιούνται...
 Μήπως ξέρει κανείς σας να μου πει κατά  πού πέφτει  ο κήπος των εσπερίδων;Ο Νηρέας ο γέροντας της θάλασσας λένε ότι ξέρει αλλά πού να τον βρεις και πού είναι η άκρη του κόσμου;Εκεί λέει ευδοκιμούν τα χρυσά μήλα της αιώνιας νεότητας και αθανασίας.
Και ο Άτλαντας που κρατάει στις πλάτες του τον ουρανό...αλήθεια πώς τα καταφέρνει;Νομίζω πως κι εγώ θα μπορούσα για λίγο στην πλάτη να τον φορτωθώ αν είναι αυτό που φαντάζομαι εγώ...
Αυτό πάλι με τους κεραυνούς που διαφεντεύει ο Δίας;Πώς τους κρατά στα χέρια του...

Από τη μια ο Ηρακλής  συναντά ένα δέντρο ελιάς που το φέρνει στην πατρίδα και αποφασίζει το στεφάνωμα των νικητών των αγώνων με τα κλαδιά της...
από την άλλη φτιάχνει με τα χέρια του ένα ρόπαλο από ένα κλαδί αγριελιάς...
Όχι τόξα, να η λεοντή, φτερά και κηρύκειο για τον Ερμή , περικεφαλαία για την Αθηνά,σπαθιά για τις Αμαζόνες και κουπιά για τα παλικάρια, χλαμύδες και πόρπη για διακοσμητικά δεν έχει τελειωμό η λίστα με το φροντιστήριο. 
 Εντάξει εγώ ένα ένα τα αραδιάζω, τα τσεκάρω και προχωρώ. Άντε να δούμε αν θα θυμούνται να τα χρησιμοποιούν τα παιδάκια μου που θα έχουν μόνο μια ευκαιρία να προβάρουν το έργο στο "φυσικό" του χώρο μόλις μια μέρα πριν από την παράσταση για το κοινό.Άλλη μια πονεμένη ιστορία  για την πόλη μας!


Σήμερα ...δηλαδή χθες μεταφέραμε τα σκηνικά μας στο Ωδείο - εκεί θα ανεβεί η παράσταση αφού δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος χώρος-.Τα κουβαλήσαμε -αφού περιμέναμε ώρες να ρθει κάποιος να μας ανοίξει- από έναν χώρο όπου είμαστε φιλοξενούμενοι και για αυτό δεν έχουμε δικό μας κλειδί.Τελικά αναγκαστήκαμε να παραβιάσουμε την είσοδο αφού αυτός με τον οποίο είχαμε συνεννοηθεί μας ξέχασε... 
Ελπίζω μόνο να γράψαμε καλά στην κάμερα που κατέγραφε το περιστατικό...
Αύριο... δηλαδή σήμερα θα πρέπει να πάμε να στήσουμε γιατί το Ωδείο λειτουργεί ως Ωδείο που έχει τις εκδηλώσεις του και καθώς είναι εξεταστική περίοδος και τις εξετάσεις του.Σήμερα... δηλαδή χθες δε γινόταν να στήσουμε αφού άλλη παράσταση έπαιζε στον ίδιο χώρο.Αχ! Είναι δράμα ολόκληρη Δράμα να μην έχει έναν χώρο αποκλειστικά για θεατρικά δρώμενα.
Και επειδή πέρασε η ώρα πωωωωω και αύριο... θέλω να πω σήμερα με περιμένει μια δύσκολη μέρα παίρνω κλασικά την αγαπημένη μου ελαφίνα και πάω για ύπνο.Και αν καταφέρω να συρθώ στο Ωδείο όρθια μέχρι την Παρασκευή θα είμαι ...Ηρακλής! Καληνύχτα αγαπημένοι! Δηλαδή τώρα πρέπει να πω καλημέρα!
 

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

   Ανοίγω το βιβλίο της μυθολογίας και πάω στο κεφάλαιο Ηρακλής. Ο ήρωας των ηρώων !Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ο ιδρυτής των Ολυμπιακών Αγώνων.Γιος της Αλκμήνης-Βασίλισσα των Θηβών- και του Δία τον πατέρα των Θεών.Ελληνική Μυθολογία! Η ωραιότερη!
 
Έργο του Σταύρου Μαντατή

   Ήρωας; Ακούνε τα παιδιά και θαυμάζουν! Ναι ! Και τι ήρωας! Καταρχήν ήταν Έλληνας! Όχι όπως ο Μπάτμαν, ο Σπάιντερμαν ή ο Κάπτεν Αμέρικα που όλο  ζωγραφίζουν οι μικροί μου μαθητές.Αντί για μπέρντα φορούσε το τομάρι ενός λιονταριού που το είχε πνίξει με τα ίδια του τα χέρια!Α! Κάνουν τα αγοράκια μου!Και για να έχει ενδιαφέρον και τις μικρές κυρίες πασπαλίζεται η ιστορία με τις γυναικείες παρουσίες των Θεών! Με τα λόγια βέβαια "χτίζω ανώγια και κατώγια".Είμαι πολύ καλή στο θεωρητικό στήσιμο μιας ιστορίας. Μπορώ να σου περιγράψω σκηνές με δράση, τα χαρακτηριστικά των ηρώων και χώρο όπου διαδραματίζονται την ένταση, το πάθος , τη συγκίνηση...Πρέπει όμως και αυτός που παρακολουθεί να έχει την καλή διάθεση να αφεθεί και να βάλει την φαντασία του να τον παρασύρει.
   Αφού λοιπόν τελείωσα την Κυριακή με την εκκρεμότητα των Αγγλικών αμέσως μετά αρματώθηκα τον κατάλληλο εξοπλισμό και βουρ για το δρόμο που χάραξε ο Ηρακλής.Μετρώ τις μέρες μέχρι 2
Ιουνίου έχω στη διάθεσή μου  δέκα μερούλες! Θα προλάβω ;Πρέπει να προλάβω ...Με λίγη καλή θέληση θα τα καταφέρω.

   Έχουμε λοιπόν και λέμε 12 άθλους έφερε εις πέρας ο Ηρακλής και αμέτρητα κατορθώματα! Έναν θέλω εγώ να πετύχω προς το παρόν και αυτός είναι να μπορέσω να συντονίσω 19 μαθητές με διαφορετικές ελεύθερες δραστηριότητες, να τους προετοιμάσω να κινηθούν σε έναν χώρο που θα τον φανταστούν κατά προσέγγιση -γιατί υπάρχει και αυτή η δυσκολία στην πόλη μας- και να απολαύσουμε  όλοι μαζί αυτόν τον υπέροχο μύθο.
  Ετοιμάζω τα γαϊδουράκια από κάλτσες για τους άντρες του Εργίνου.
  Γέμισμα με εφημερίδες, από δυο αφτιά μεγάλα, μάτια από κουμπιά άμπρα κατάμπρα και ...
Πάμε παρακάτω. Είχα παρακαταθήκη 6 κεφάλια, ήθελα άλλα τρία.Με χαρτοπολτό ατλακόλ και  χαρτόνια νομίζω ότι κάτι έκανα.

 Η Λερναία Ύδρα αυτοπροσώπως στο σχολείο μου και με τα εννιά της κεφάλια.Με καλημερίζει κάθε πρωί και όταν πάω να φύγω τα βράδια μου λέει μη φοβάσαι εγώ είμαι εδώ.Τι είναι πιο τρομακτικό; Πως έχω για διακοσμητικό ένα τέρας σαν φίδι με εννιά κεφάλια ή πως το καληνυχτίζω κάθε βράδυ;
    Και συνεχίζουμε...Ερυμάνθιος Κάπρος.Η γνωστή μέθοδος χαρτί και ατλακόλ σε φουσκωμένο μπαλόνι.Με σύμμαχο την χαρτοταινία και το συρραπτικό γίνεται σπουδαία δουλειά.
Κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια να τον κάνω άγριο και τρομερό. Τι δόντια του έβαλα, τι μακιγιάζ...μου βγήκε γλυκός και χαριτωμένος.
Τα μήλα των εσπερίδων τα φυλάει ένας δράκος αθάνατος.Μια χαρά μου κάνει ένα φίδι που είχα από μια άλλη παράσταση. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να το ξετρυπώσω.
Στυμφαλίδες όρνιθες απλές και ονειρεμένες φτιαγμένες από τα παιδικά χεράκια με χαρτόνι και αυγοθήκες.



Όσο για το χάλκινο πιθάρι του Ευρυσθέα ξεκίνησα μια ιδέα για δοκιμή , αλλά μου βγήκε καλή. Χρησιμοποίησα χαρτόνι χοντρό από χαρτόκουτα.
Σχημάτισα και έκοψα τρία διαφορετικά μεγέθη ενός πιθαριού.
Τα ένωσα μεταξύ τους αφήνοντας ένα κενό με τη βοήθεια χάρτινων λωρίδων που έσπαγα και σχημάτιζα ένα τετράγωνο.

Στη συνέχεια άρχισα το ντύσιμο με χαρτοταινία.

Για να δέσει το όλο εγχείρημα το πέρασα με  χαρτί κουζίνας και ατλακόλ.
Την άλλη μέρα μου ήρθε η ιδέα να το χρησιμοποιήσω και από τις δυο μεριές.Από τη μια ως πιθάρι και από την άλλη ως κύπελλο του ήλιου που μεταφέρει το φως του από τη μια άκρη του κόσμου στην  άλλη.Με έναν σπάρο δυο τρυγόνια.
  Και όσο φτιάχνω και φαντάζομαι τόσο μου έρχονται και άλλες ιδέες.Και όσο έρχονται οι ιδέες τόσο επιταχύνονται οι ρυθμοί και κάπου εκεί στα μέσα της εβδομάδας έχω χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας και μεταφέρομαι σε εκείνα τα χρόνια τα μυστήρια.Βαδίζω στα χνάρια του Ηρακλή και ανακαλύπτω τις αξίες που μας διδάσκουν.
"Με κόπο μόνο και προσπάθεια κερδίζονται όλα ...."
"Τη  δύναμη που έχεις μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για το καλό των άλλων..."
Έδωσες το λόγο σου πρέπει να τον κρατήσεις..."
Και σε αυτό το σημείο θα σας αφήσω φίλοι μου.Ο μύθος  μου  συνεχίζεται ... και είναι καλύτερο αλήθεια το ταξίδι μέχρι την Ιθάκη...Αγκαλιά με τη  χρυσοκέρατη ελαφίνα , κάτω από μια ελιά στην πεδιάδα πλάι στον Αλφειό ποταμό...με ανοιχτά τα μάτια και  μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι... Καληνύχτα φίλοι μου! Σας εύχομαι τα καλύτερα!





Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

ΚΕΚΑΚΙΑ ΡΑΣΜΠΕΡΙ

    Η μια μου κόρη  έχει γίνει χορτοφάγος και έχει κάνει στροφή στην υγιεινή διατροφή.Η άλλη δίνει πανελλήνιες και ο υιός από αγώνες σε αγώνες σε μια πάλη  προσπαθεί κάθε φορά να κατεβάσει το χρόνο του.Κι εγώ μια μαμά τριών αγγέλων κάθε μέρα σηκώνω τα μανίκια μου για τις νέες περιπέτειες που μου ετοιμάζουν. Να κάνω γλυκό χωρίς γλυκαντικό; Αντικατέστησα τη ζάχαρη με το μέλι σε μια συνταγή που βρήκα στο διαδίκτυο αλλά τους φάνηκε άγλυκο. Χρησιμοποίησα ράσμπερι για να δώσω λίγο χρώμα... τους ξίνισε.

   Αποφάσισα να ακολουθήσω την πεπατημένη και να σταματήσω για λίγο να προσπαθώ να ικανοποιήσω επιθυμίες.Το δικαιούμαι άλλωστε μετά από μια δύσκολη,φορτωμένη και απαιτητική χρονιά.Να η δική μου άποψη τελεία και παύλα.

Για 24 καπ κέικ
 
600γρ αλεύρι
2κ.γ μπέκιν
1κ.γ.σόδα
1κ.γ.αλάτι
100 γρ.βούτυρο
250γρ. ζάχαρη καστανή
4 αυγά
2 γιαούρτια
2 βανίλιες
ξύσμα 1 λεμονιού
3 κούπες ράσμπερι


Ψήσιμο στους 200 βαθμούς για 25 λεπτάκια περίπου.
Τα ράσμπερι τα παίρνω κατεψυγμένα και τα βάζω κατευθείαν στο τέλος χωρίς να τα ξεπαγώνω.Αυτά αμέσως προσαρμόζονται και με τρελαίνει το χρώμα που δίνουν.

    Τα ετοιμάζω τα στολίζω  και έτσι  μπορώ να εξαφανίζομαι με λιγότερες ενοχές για ώρες από το σπίτι.Άδειασα όλα τα βιβλία μου από την τραπεζαρία που βαρέθηκαν λέει να τα βλέπουν-τα παιδιά μου-.Και μετέφερα το πεδίο δράσης μου στο σχολείο. Μεταμορφώθηκε σε εργαστήριο κατασκευής και αναπαράστασης μυθολογικών πλασμάτων. Το θέλω το παραμυθάκι μου δεν μπορώ χωρίς τη συντροφιά του . Με βοηθάει να παλεύω  τους φόβους μου , να διώχνω τις ανησυχίες μου και γλυκαίνω τους πόνους μου.
Είπα να γλυκαίνω;Ορίστε ένα γλυκάκι από τα χεράκια μου για να σας γλυκάνω !!!!
Καλή μέρα φίλοι μου!

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

ΖΑΧΑΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΟ ΠΑΣΤΑ

  Και τα παιχνίδια μου συνεχίζονται... Μια απεγνωσμένη κραυγή δημιουργικότητας από δυο χέρια που δεν είναι "μαχαίρια" ;...

Η πρώτη προσπάθεια για τούρτα με ζαχαρόπαστα πήγε  έτσι  κι έτσι.Αλλά δεν το βάλαμε κάτω ! 



 Παρά τα τσαχπίνικα κόλπα του καιρού που αλλάζει γνώμες και κοστούμια έδωσα μια στην κατήφεια  των περασμένων ημερών και μετά από καθημερινές ασκήσεις θάρρους κατάφερα να σταθώ και να σκεφτώ μμμμμμμ τι να κάνω  την αδιαθεσία να ξεκάνω;
 Τη συνταγή για το παντεσπάνι μπορείτε να τη δείτε εδώ      και συνταγή για τη ζαχαρόπαστα την πήρα από εδώ.
Δεν έγινε βέβαια όπως τη φαντάστηκα ...αλλά είναι τουλάχιστον νόστιμη!!!

Και κάπως έτσι -με ένα ορίστε φυσικά- σβήνω στο φως της μέρας και συνεχίζω στα νυχτερινά μονοπάτια της φαντασίας και του ονείρου μου.
 Όλα θα πάνε καλά!
Καλό βράδυ φίλοι μου !
 

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

ΥΠΟΜΟΝΗ!

Εκεί που καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά  είναι όταν "αρχίζουν να ξεφυτρώνουν δουλειές εκεί που δεν τις σπέρνεις".
Έχει καιρό που πήρα δυο μικρές φόρμες για κέικ. Σήμερα όμως μια μέρα δίχως ήλιο -αυτό θα φταίει- σκέφτηκα :"Τι ωραία που θα ήταν αν τις δοκίμαζα!" Και μια και δυο τράβηξα κατά την κουζίνα μεριά
-σαν μαγνήτης ένα πράμα- και άρχισα τις αλχημείες μου.Ε! Καλά σάμπως είναι η πρώτη φορά που θα έκανα κέικ; Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Και σιγά το πράμα....χτυπάς τα υλικά και το πετάς στο φούρνο! 

Μα τι λέτε τώρα !Βγήκαν στον πάγκο κορνέ με σχέδια και κρέμες , σοκολάτες και φρούτα διακοσμητικά!
Και είπα ας παίξω ! Και έπαιξα φυσικά, πασάλειψα κι όλας ένα πλυντήριο σκεύη μα ποιος νοιάζεται; Αφού το μαγικό ραβδί  δώρο της νεραιδονονάς μου όλα τα βάζει στη θέση τους με μια κίνηση δεκαπέντε λεπτών. Μα και πάλι ώρες μετά το παιχνίδι άλλες σκέψεις επισκέπτονται το μυαλό μου.Εγώ σαν "καλή" οικοδέσποινα τις διώχνω ... μα είναι επίμονες και με ζαλίζουν.Βζίουν βζουν με τριβελίζουν.Κάνω πως δε βλέπω, πώς δεν τις ακούω...μα είναι αληθινό μαρτύριο αυτό ! Αφού είναι μπροστά μου ... έτσι να κάνω με το δαχτυλάκι μου και τις τσάκωσα!


 Ξεφυσώ το τσουλούφι των μαλλιών μου μπροστά από τα μάτια μου! "Θα κάνω υπομονή" !Λέω από μέσα μου ! Ασκήσεις θάρρους κάθε πρωί πριν σηκωθώ από το κρεβάτι: "Είμαι νέα , έξυπνη και ωραία! Θα τα καταφέρω τον άθλο εις πέρας να φέρω!" Με μια κίνηση όλα τα σαρώνω ...μα όσο τσουλάνε οι ώρες της μέρας κάτι με βαραίνει και οι ώμοι πέφτουν, και τα πόδια σέρνονται και..... οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται!!! Σαν να λέμε δηλαδή ότι  σου φέρνουν στη μούρη ένα τέτοιο γλυκό και ενώ το θέλεις κολασμένα να λες και καλά αδιάφορα:" Δεν κατεβαίνει μπουκιά ευχαριστώ!"

Κάνω υπομονή λοιπόν συμπάσχοντας με τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες ... με κάποια παιδιά που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, που ενώ ένα ΠΡΕΠΕΙ τα βάζει να μελετήσουν κάτι "μελισσάκια" τα αποπροσανατολίζουν! Κουράγιο μαθητές της τρίτης Λυκείου ...Πώς τα καταφέραμε αλήθεια να βαφτίσουμε αυτή τη διαδικασία ως σταθμό στις ζωές των παιδιών μας και να της  δώσουμε τόση μεγάλη αξία  λες και είναι καθοριστική για το μέλλον τους; Πώς; Θύμα και θήτης ταυτόχρονα κι εγώ των περιστάσεων. Σταμάτησα να αντιστέκομαι και εκεί με βγάζει το κύμα μαζί με τα άλλα τα παπαγαλάκια να λέω ότι λένε ...να κάνω ότι κάνουν. 

Άιντε Παναγιώτα και τον φάγαμε το γάιδαρο !Η ουρά μας έμεινε!