Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

ΛΕΒΑΝΤΑ

 Ένας θάμνος τόσο εύκολος στον πολλαπλασιασμό του, όμορφος ως καλλωπιστικός και χρήσιμος ως αρρωματικός.
Σας είχα δείξει παλιότερα πώς να πλέκετε  ματσάκια  λεβάντας και να τα μετατρέπετε σε όμορφα μπουκετάκια.Σήμερα θα πάμε στην πιο απλή και λειτουργική συγκομιδή της.Κόβω τα μεγάλα και ανθισμένα κοτσάνια της λεβάντας σχηματίζω μα ανθοδέσμη που μπορώ να την αποξηράνω με τον κλασικό τρόπο ή κρεμασμένη ανάποδα ή και να τη στολίσω σε ένα ανθοδοχείο.
   Να ξέρεται πως όσο περνάνε οι μέρες -είναι και καλοκαίρι-θα μαδάνε και θα πέφτουν τα ανθάκια της.Γι΄αυτό καλό θα είναι να την έχετε τυλίξει με ένα τούλι και για να μη λερώνει,αλλά και για να μη χάνονται αφού αυτά τα ξερά ανθάκια θέλουμε να συλλέξουμε.
   Κρατώντας το κοτσάνι με το ένα χέρι με το άλλο τραβώ τα άνθη που ξεκολάνε πολύ εύκολα αν έχουν στεγνώσει.Τα βάζω μέσα σε σακουλάκια τούλινα από μπομπονιέρες και τα τοποθετώ στα ράφια και στα συρτάρια της ντουλάπας μου.
   Έτσι ξενοιάζω από το σκόρο για ένα χρόνο!

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΠΑΓΩΤΟ

    Παγωτό με δύο, άντε τρία υλικά μαζί με τα μπισκότα!Εύκολο, γρήγορο και νόστιμο!Παγωτό "Σάντουιτς"  θα το πούμε.
    Θα χρειαστούμε μια φυτική κρέμα που χτυπάμε στο μίξερ και θα συμπληρώσουμε με ένα ζαχαρούχο γάλα.
  Σε ένα μεγάλο ρηχό τάπερ αραδιάζουμε μπισκότα πτι μπερ, μετά το μείγμα και κλείνουμε με μια στρώση ακόμη από τα μπισκότα. 
   Μπορούμε να παίξουμε και ανάλογα με τα γούστα μας να το εμπλουτίσουμε σε γεύσεις.
   Παγωτό με σοκολάτα,με κακάο, με κομμάτια από γεμιστά μπισκότα, ξηρούς καρπούς γιατί όχι και με φρούτα.
   Η καλή όρεξη ασφαλώς δε μας λείπει!Μια μερίδα είναι αρκετή και δε σηκώνει διαπραγματεύσεις.
   Ένα παγωτάκι την ημέρα την γκρίνια κάνει πέρα.Τολμήστε το γιατί είναι αρκετά νόστιμο,δε λερώνει πιάτο, αλλά κυρίως γιατί θα είναι από τα χεράκια σας!Μα και αν δε σας πάει η κουζίνα περάστε από το σπιτικό μας.Ένα παγωτό σάντουιτς, πάντα υπάρχει στον καταψύκτη μας για όλους τους καλούς μας φίλους.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΓΕΝΕΘΛΙΑ????

  Μια φορά το χρόνο για όλους υπάρχει η μέρα των γενεθλίων μας.Τα παιδάκια την περιμένουν για να τη γιορτάσουν να πάρουν δώρα να ξεσαλώσουν , κάποιοι οι μικρότεροι τη χαίρονται, κάποιοι  άλλοι οι κάπως μεγαλύτεροι  προσπαθούν απλώς να την ξεχάσουν.



   Όπως καταλαβαίνετε εγώ άνθρωπος της τρίτης κατηγορίας.Ενώ προσπαθώ να την προσπεράσω όσο γίνεται πιο ανώδυνα, να αποφύγω ευχές και σχόλια που τα συνοδεύουν(πόσο έγινες,πόσα κεράκια;κ.λ.π.)υπάρχουν πάντα γύρω σου άνθρωποι- δε λέω που σε αγαπούν-και στο θυμίζουν.
    Η μαμά μου μέρες πριν:"Μαρία την άλλη βδομάδα έχεις γενέθλια, πρέπει να ετοιμάσουμε παντεσπάνι και καμιά πίτα".Η κολλητή μου:"Φιλενάδα πλησιάζουν τα γενέθλιά σου... αλλά θα λείπω".Τα παιδιά μου:"Μαμά που θα κάνεις το πάρτυ σου;" Οι γείτονες με μνήμη ελέφαντα θυμούνται από ξεφαντώματα αλλοτινών χρόνων:"Χρόνια πολλά Μαρία!Σήμερα δεν είναι τα γενέθλιά σου;Καλά θυμόμαστε...."Και έρχεται η μέρα που λες:"Ωχ!!!Άλλος ένας χρόνος στην καμπούρα μου!"

    Μαζί ήρθε και η "ευχή" που με αποτελείωσε:"Να είσαι καλά να μας προσέχεις."Φέτος για πρώτη φορά το άκουσα και αυτό και πήρα ανάποδες στροφές.Ώστε αυτό είμαι λοιπόν για κάποιους!Μια μηχανή που προσέχω, που φροντίζω, που κουρεύω, που καθαρίζω, που μαγειρεύω, που βγάζω το φίδι από την τρύπα,που παλεύω να κρατήσω ισορροπίες, που αφήνω τους άλλους να δοκιμάζουν τις αντοχές μου,τα όριά μου...και πρέπει να λέω και ευχαριστώ!
    Αυτή δεν ήταν ευχή για μένα.Ήταν ευχή που πήγαινε σ΄αυτόν που την ευχήθηκε.Όχι!Δεν είπα ευχαριστώ.Έβαλα τελεία.

   Δέχτηκα τα ζουμερά φιλιά των παιδιών μου.Μίλησα με φίλους που με θυμήθηκαν,κέρασα τη γειτονιά με σοκολατόπιτα, φρουτότουρτα  και παγωτό.Κράτησα τα παιδιά μου και τους φίλους τους στην αυλή για να ακούσω το κλασικό τραγούδι -μετά τα έστειλα να συνεχίσουν το παιχνίδι τους-.Ήπιαμε τα ποτάκια μας σε στημένο σκηνικό δικής μου αισθητικής.Απόλαυσα το ηλιοβασίλεμα σαν μουσική που γράφτηκε μόνο για μένα και όταν έπεσα για ύπνο κράτησα την ευχή που γράφτηκε μόνο για μένα.



"...κράτα γερά και μη σταματάς να  ονειρεύεσαι...Ταξίδευε στο γαλάζιο...μα μην ξεχνάς!Είμαι κι εγώ στο πλάι σου και ... Σ΄αγαπώ..."

  Άντε και του χρόνου πάλι, να μετράμε συν ένα...να μη χαλάμε και το έθιμο.


   

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΗ!

    Λατρεύω το καλοκαίρι.Μπορώ να μιλάω ώρες για αυτή τη λατρεία και να μη βαριέμαι.Γιατί η μέρα είναι τόσο μεγάλη και εγώ τόσο μικρή.Τι δε χωράει μέσα σε μια καλοκαιριάτικη μέρα.
   Ένα ευχάριστο πρωινό ξύπνημα γεμάτο, χορταστικό.Αν έχεις θέα στη θάλασσα ή στο βουνό δεν έχει σημασία.Τα μάτια της ψυχής, σου λένε τι θα βλέπεις.


   Ένας πρωινός περίπατος είναι μια  καλή άσκηση για να ενεργοποιηθεί το σώμα.Καπέλο, γυαλιά ηλίου και μουσική ραδιοφώνου τα απαραίτητα αξεσουάρ.Το  δεύτερο πρόγραμμα σου κρατάει συντροφία αν δεν υπάρχει άλλος πρωινός τύπος να σου κάνει παρέα.Και δε σκάμε γι΄αυτό.Τον θέλεις λίγο χρόνο να διαλογιστείς με τον εαυτό σου.Κάποιες φορές μου κάνει παρέα ο Άρης.Όταν όμως συναντάμε ομάδες από αδέσποτα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια ο μάγκας και με αφήνει μόνη μου.

   Επιστροφή στη βάση είναι η ώρα του πρωινού γεύματος.Ταυτόχρονα ετοιμάζεται το μεσημεριανό απλά και υγιεινά πράγματα.Μια βόλτα στο λαχανόκηπο σου δίνει ιδέες και η έμπνευση κάνει χώρο στη δημιουργία και όλα είναι εντάξει.

   Πρωινό οπωσδήποτε στο μπαλκόνι να αγκαλιάζει το βλέμμα τη θέα, το τοπίο και να ευχαριστείς το δημιουργό για τη σοφία του ,αλλά και για την ευτυχία σου που μπορείς να τα απολαμβάνεις.Αν έχεις μοναξιά μέχρι αυτή τη στιγμή  είναι η ώρα να την αποχωριστείς.

   Ξυπνάς τα βλαστάρια σου αφού έχεις ετοιμάσει γάλα, αυγά, πίτες μαρμελάδες και ανοίγεις με θόρυβο τα παντζούρια να περάσει μέσα ο ήλιος να τα σαρώσει όλα.

    Φυσικά κάθε μέρα τα ίδια λόγια,η ίδια γκρίνια να μαζέψουν τα δωμάτιά τους ,να σύρουν τα τρυφερά  κορμιά τους , να πλυθούν ,να ετοιμαστούν(γιατί  ξυπνάνε τόσο κουρασμένα  αυτά τα παιδιά ,δεν το΄χω καταλάβει).Όμως δεν αφήνεις τίποτα μα τίποτα να σου χαλάσει την εσωτερική σου ηρεμία.Οργανώνεις την επίσκεψη στην παραλία όπως εσύ ξέρεις και σύμφωνα με τις ανάγκες σου.Αν έχεις μικρά παιδιά ρούχα,πάνες,παιχνιδάκια πάρε και μια γιαγιά μαζί να είναι όμως σε καλή  φυσική κατάσταση.Αν έχεις μεγαλύτερα παιδιά πάρε οπωσδήποτε ένα φίλο/φίλη τους  και τα άλλα  είναι γνωστά .Ομπρέλες, πετσέτες, αντιηλιακό,νερό, φαγώσιμο,ραδιόφωνο,καπέλα,βιβλίο και μην ξεχάσεις να φορέσεις το μαγιό σου!Είναι η στιγμή που οι παραλίες τρομάζουν και οι θάλασσες αν μπορούσαν θα το΄ βαζαν στα πόδια.

    Κάθεσαι τόσο όσο να αρχίζει ο ήλιος να σε ενοχλεί.Εμένα με ενοχλεί αρκετά, με παρενοχλεί θα έλεγα γι΄αυτό και την κάνω από τη θάλασσα13-13:30 καλοκαιρινή ώρα και πολύ είναι.Το έλα να δεις γίνεται μετά τη θάλασσα βέβαια αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα.Φωνές,συγκρούσεις ποιος θα μπει πρώτος στο μπάνιο  αλλά εσύ παραμένεις ατάραχη και πιστή στο πρόγραμμα που έχεις φτιάξει και στρώνεις το μεσημεριάτικο τραπέζι.Μπορείς ενδιάμεσα να ρίχνεις και μερικές άγριες ματιές για εκφοβισμό αλλά φροντίζεις να διατηρείς την  ψυχραιμία σου  γιατί το μετά είναι το καλύτερο.Αφήνεις τα παιδιά να μαζέψουν,να πλύνουν και να συγυρίσουν  χωρίς να νιώθεις τύψεις.Όχι δεν είσαι μια κακούργα μάνα.Τα αφήνεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες ,να αναπτύξουν υπευθυνότητα και μέσα από συλλογικές δραστηριότητες να αλληλεπιδράσουν και να μάθουν.Μέ λίγα λόγια τα αφήνεις,αυτά σκοτώνονται(όχι εσύ ,όχι εγώ και τα γνωστά)εσύ δεν ακούς γιατί έχεις εκπαιδεύσει τα αφτιά σου να ακούνε ότι θέλεις.Κάνεις το μπανάκι σου και δροσερά και αεράτα πέφτεις στην αγκαλιά του κρεβατιού παρέα με το βιβλίο ή ό,τι άλλο θέλεις .

Κατεβασμένες οι γρίλιες των παντζουριών,τα τζιτζίκια να σκάνε,κάπου κάπου ακούγονται τα χάχανα των παιδιών που τα συμβούλευσες να κάνουν ησυχία(κοινώς να βγάλουν το σκασμό τους)αλλά εσύ δε δίνεις σημασία γιατί μεσημεριάτικη φιέστα δεν έχει  για σένα παρά μονάχα στις καλοκαιρινές διακοπές σου.Είναι σαν να περιμένεις όλη τη χρονιά για να ζήσεις αυτές τις μοναδικές  στιγμές όπου διαβάζοντας σε παίρνει ο ύπνος βαθύς,αποχαυνωτικός,ωραίος,γλυκός,λυτρωτικός,ονειρικός.

    Όταν Ξυπνήσεις όλοι στη γειτονιά θα σε φωνάξουν για τον καφέ- που εσύ δεν πίνεις -αλλά αυτό δεν έχει σημασία.Θα πας με τσαλακωμένα μούτρα και χασμουρητά, να  γελάσεις με τα
παρεΐστικα καμώματα και πειράγματα και φυσικά να συμφωνήσεις για το πρόγραμμα της υπόλοιπης μέρας που είπαμε πως είναι μεγάλη.
   Θα συνεχίσεις με καμιά  οικιακή εργασία όλο και κάτι θα προκύπτει.Ρούχα άπλωμα ,σίδερο,φασίνα σπιτιού,καθάρισμα αυλής ,κανένα γλυκό στο φούρνο,καμιά επίσκεψη στο διαδύκτιο ολα μέσα στο πρόγραμμα είναι.Μα όταν αρχίζει να σουρουπώνει τι γλυκιά ώρα !
    Ή θα πιεις το ποτάκι σου με τους φίλους στην αυλή  τη δική σου ή του γείτονα δεν έχει σημασία.Ή θα κάνεις τον περίπατό σου αγναντεύοντας τη θάλασσα ή το βουνό και πάλι άνευ σημασίας;Ή θα πάτε βόλτα μες τον κόσμο,τη βαβούρα-εσύ δε θέλεις αλλά θα κάνεις και λίγο τα χατήρια τους-.
   Μπορεί να χαζολογήσεις μπροστά σε κάποια οθόνη,μπορεί να έρθουν φίλοι να ανάψει το μαγκάλι -που λέει ο λόγος μόνο του-με κρύες μπύρες και ζεστές κουβέντες να ανάψουν τα κέφια να αρχίσουν τα όργανα και μεταξύ γέλιων και παραπατημάτων να ρίξεις και ένα χορό.

    Μπορεί το πρόγραμμα να λέει βραδιά στην παραλία.Εκεί γίνεται το έλα να δεις.Οργάνωση και κουβαλητό,αλλά ούτε και αυτό σε ενοχλεί γιατί μετά τη φασαρία φωτιές,πάλι ποτό, φαγητό,κουνούπια,τραγούδια μπορεί  καμιά βουτιά στα νερά και αφού καταλαγιάσουν τα πνεύματα,αφού κοπάσει η φλόγα με τα ξύλα που εσύ φρόντισες,είναι η στιγμή να αράξεις κοιτώντας το πέλαγος που φεγγαρολιάζεται και να νιώσεις ευγνωμοσύνη γι΄αυτή τη στιγμούλα στη ζωή σου που κάνει τη διαφορά.
    Μπορεί απλώς να σκεπαστείτε με μια κουβέρτα πέντε έξι φίλοι στο μπαλκόνι-κάνει ψύχρα τα βράδια και σου αρέσει-να κάνετε μια αναδρομή στα παλιά και τόσο αγαπημένα.Γέλια μπορεί και κλάματα όλα μες το πρόγραμμα είναι και εκεί κάπου περασμένα μεσάνυχτα σκέφτεσαι πως έτσι το θέλεις και έτσι είναι το καλοκαίρι σου.

    Μπορεί ακόμα να μην έχεις παρέα,αλλά και αυτό σου πάει γιατί είναι οι στιγμές προσωπικής έκφρασης και δημιουργίας.Είναι οι ώρες που πρέπει σαν γνήσια καλλιτεχνική φλέβα να βγάλεις από μέσα σου αυτά που νιώθεις και να τα απλώσεις σε έναν καμβά, ή σε μια πέτρα,σε ένα πανί ή σε ένα ξύλο.Κάτι θα βρεις να κάνεις δε σε φοβάμαι.
      Και τέλος πάντων,  μπορείς -λέω τώρα- να μην κάνεις και τίποτα-αν δε σου έχει περάσει καθόλου από το νου-απλώς να κάτσεις.Για σκέψου και βάλτο κι αυτό στο πρόγραμμα.

      Μ΄αρέσει το καλοκαίρι όχι μόνο γιατί πάει με τις διακοπές,ίσως γιατί και εγώ αντίκρυσα τον κόσμο μια μέρα σαν κι αυτή.Όλα τα καλά χωράνε σε μια καλοκαιριάτικη μέρα! 
   Καλή σας μέρα φίλοι μου!Να περνάτε όλοι καλά!
Μέρες σαν κι αυτή υπάρχουν για όλους, αρκεί να της χαμογελάσετε!!!
   Καλή μας μέρα!

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

   Εδώ και τρεις μέρες ερωτοτροπούσα με τη σκούπα, τη σφουγγαρίστρα και τα καθαριστικά απολυμαντικά.Μιλάμε για στενό μαρκάρισμα!Είχα να τα βάλω με τα μαμουνοζούζουνα όλων των ειδών και μεγεθών,λάσπη, χώμα, σκόνη  και ακόμα δεν μπορώ να ξεφορτωθώ την μυρουδιά της κλεισούρας δέκα μηνών.Σαν άλλος Δον Κιχώτης μάχομαι και δε λέω να σταματήσω-αν και πολλά σφουγγάρια έλιωσα-μέχρι να φέρω εις πέρας την αποστολή μου.

  Φαντάζομαι που λέτε τον εαυτό μου να κάνω είσοδο πάνω σε μια ξαραχνιάστρα (μπορεί να είναι και πετούμενη),να έχω στο ζωνάρι στερεωμένα ξεσκονόπανα,αντί για όπλα στη μια θήκη ένα πιστολάκι σπρέι με υγρό που όλα τα καθαρίζει σε βάθος και στην άλλη ένα εντωμοαπωθητικό.Πλαστικά γάντια στα χέρια που με παραπέμπουν σε σούπερ ήρωα με  μπέρντα που προσδίδει κύρος, με γυαλιά ειδικά στον εντοπισμό βρωμιάς ή μικροβίου και η αποστολή μπαίνει σε εφαρμογή.
    Πώς να περιγράψω τις δυνατότητες που έχει αυτό το κορμί, την ευλυγισία και τη γρηγοράδα..Να χωθώ σε απίστευτα σημεία, να κρεμαστώ, να τεντωθώ, να ελιχθώ και καθώς καθαρίζω να αποφεύγω τη σκόνη και τις αράχνες με κινήσεις που θα ζήλευε ο Κιάνου Ριβς από την ταινία Matrix όταν αποφεύγει σε αργή κίνηση  τις σφαίρες.Να ισορροπώ πάνω σε καρέκλες,τραπέζια ,κρεβάτια και ενώ από τη μια έχω στο νου μου να μη σπάσω τίποτα από το βάρος μου, από την άλλη σκέφτομαι και το (ο γέρος από πέσιμο ή από....) 

   Φλερτ μέχρι τελικής πτώσης που λέτε με την επιχείρηση καθαριότητα, ώσπου άρχισα να παραμιλάω από μέσα μου και να μου τα χώνω.

(Τι κατάντια είναι αυτή που όπου πάω πρέπει να καθαρίζω, που δεν κάθομαι καλύτερα στα αυγά μου, που όλα  θέλω να τα προλάβω, που για όλα τα φταίει το ξερό μου το κεφάλι και μπλα μπλα μπλα). Μόνη μου τα λέω μόνη μου τα ακούω δηλαδή. Εσωτερικός διαλογισμός που με βοηθάει καθώς τρίβω με μανία να εξαφανίσω τη βρωμιά που έχει στρογγυλοκάτσει πάνω στα πόμολα στα παράθυρα και στα παντζούρια. Αλλά  -δε θα τα έγραφα όλα αυτά αν δεν υπήρχε αυτό το αλλά-μετά από τόσο κόπο ήρθε και η ανταμοιβή. Εκτός από την ικανοποίηση ότι κάθομαι επιτέλους στα καθαρά, αστραφτερά, τακτοποιημένα και μοσχομυρωδάτα και ……………………………   

Αχ! Καλοκαίρι! Έχει άλλον αέρα εδώ, άλλη γεύση, άλλους ρυθμούς . Αυτό το γαλάζιο που ηρεμεί, βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή. Εδώ πατάς στοπ και η ζωή κυλά σε αργούς ρυθμούς, τόσο αργούς που στην

αρχή, μετά το τρελό τρεχαλητό όλης της χρονιάς νιώθω σαν να πηγαίνω slow motion και μάλιστα προς τα πίσω. Τίποτα δε με βιάζει εδώ και σε καμία πίεση  δεν υποκύπτω. Για όσο κρατάει αυτό νιώθω βασίλισσα και κυρίαρχη όλου του κόσμου. Είναι ο καιρός που θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου και με όσα με κάνουν χαρούμενη και ευτυχισμένη. Είναι το διάλειμμά μου για να φορτίσω τις μπαταρίες μου έτσι ώστε όταν θα αρχίσω το Σεπτέμβριο να μπορώ να ανταπεξέλθω στα δύσκολα  που θα βρω μπροστά μου.

Άξιζαν λοιπόν τα ακροβατικά κόλπα με το σκουπόξυλο,  με τα ξεσκονόπανα και τη σφουγγαρίστρα;


    Και αν το μαλλί  δεν ακολουθεί τους νόμους βαρύτητας και το μάτι είναι  θολωμένο, και αν  τα ρούχα  μου να έχουν τα χάλια τους και τα δαχτυλάκια μου  υποφέρουν, και αν το σώμα δεν υπακούει στις εγκεφαλικές εντολές και γενικά έχω γίνει κουρέλι, μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι τώρα είμαι έτοιμη να απολαύσω τις διακοπές μου…. Από αύριο όμως μάτια μου αφού ξεκουραστώ στον ύπνο μου! Δε βλέπω την ώρα!!!... Ή πιο σωστά δε βλέπω από τη νύστα, από την κούραση, από τον πόνο.

      Καληνύχτα  φίλοι μου!

     Από αύριο τα καλύτερα!


Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ!

Λιώνω, χρωματίζω, ανακατεύω,αρρωματίζω,καλουπώνω,φαντάζομαι,υλοποιώ.Νιώθω σαν αλχημίστρια που μετά από εκρήξεις ενθουσιασμού μπαμ και μπουμ.....ιδού το αποτέλεσμα.


Μμμμ!!!Τώρα θέλουν αυτό που λέμε φινίρισμα.Μεταμορφώνομαι σε γλύπτρια και αρχίζει η εργασία της υπομονής.Λιώσε,ξύσε,τρίψε,κόψε......και μετά από αρκετές ώρες.........Ταραραρααααα!

Θα τα στρώσω στο σαλόνι
Θα τα βάλω στο μπουφέ
θα βάλω και στο πιάνο
με την ώρα αγκαζέ
Θα γεμίσω όλο το σπίτι
θα΄ναι μια ομορφιά
θα χαρίσω και στους φίλους 
θα΄ναι όλο χαρά
λα    λαλαλα  λα λαλαλα  λα λαλαλαλα

Ουπς!Αυτό δε μου πέτυχε.Στα σκουπίδια;Ό-χι!Θα πάει ξανά από την αρχή.Ανακύκλωση!Πλατς.
Ωραία!Μέχρι εδώ μπορώ να πω υπέροχα!Έβγαλα από μέσα μου την ένταση,το άγχος,την αμφιβολία,το πάθος,την ανησυχία,την επιθυμία,την αγάπη,αυτό το κάτι που πάει να με τρελάνει....και ήρθα στα ίσα μου!Τώρα είναι η ώρα που μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα.
-Επ!Σε τσάκωσα.
Πίεσα τον εαυτό μου να περάσω από την κουζίνα χωρίς να κοιτάξω,αλλά....πάλι αυτή η φωνή.
-ΑΥΤΑ!Ποιος θα τα μαζέψει;
Φφφφφφ!Πάνω που όλα ήταν τέλεια!Πέφτουν οι ώμοι,σκύβει το κεφάλι, βήματα πίσω,πίσω, πίσω... όοοοπα!Καλά είσαι!
-Είσαι καλά;Πας καλά;Βάλτο να δουλέψει!Θα αφήσεις το μειδίαμα να γυρίσει ανάποδα και να σε γεμίσει με αρνητικά αισθήματα, μετά από τόσο κόπο για το αντίθετο;Έλα πάμε ,εισπνοή, εκπνοή!Ξανά από την αρχή!...Τι είναι αυτό που με κάνει πιο δυνατή;

-Η αγνή και άδολη αγάπη του κοινού μου;
-Προσγειώσου!
-Το γαλατάκι που το πίνω και καθόλου δεν αφήνω;
-Σήκω από τα πατώματα!
-Ε!Μια πάνω...μία κάτω...Άειειει....χάσουουουου....φωνούλα....Καλή μου...Δε σ΄ακούω ....Είμαι μόνη;
Ναι!Μόνη!Μία από τους πέντε αυτού του σπιτιού,αλλά μόνη,παλεύω με τον εαυτό μου.Από το ανοιχτό παράθυρο ακούω τα τσίρι τσίρι τσίρι τρο.Είναι δύο πουλάκια που το ένα απαντά στο άλλο.Γίναμε τρεις.Να και ο τζίτζικας τζιτζιτζί τέσσερις.Για να δω έξω από την πόρτα!...Γεια σου Άρη!Ντόινγκ ντόινγκ η ουρά του πέρα δώθε.Είναι σαν να μου λέει:"εδώ είμαι".Είμαστε πέντε.

Κρατώ το χαμόγελο και πιάνω το σφουγγάρι-παλιά μου τέχνη κόσκινο-.Και αφού όλα μπαίνουν στη θέση τους,καθαρίζονται και αστράφτουν,είπαμε,έχω το μαγικό ραβδί και σούπερ ντούπερ μαγικές υπερδυνάμεις..λέω να αποσύρω  την ύπαρξή μου στα ενδότερα.Μα δε  μου κάνει η καρδιά να αφήσω τα τσίρι τρο, τα τζι τζι και τα ντόινγκ των φίλων μου για τα χρρρρρ ψίου ροχαλητά των συγκατοίκων μου.

Έλα μωρέ! Πώς κάνεις έτσι;Η ώρα είναι μόλις ?    θα απλώσω την κορμάρα μου, στην μπαλκονάρα μου,θα κάτσω στην πολυθρονάρα μου και με όλα τα άρα....άρες μάρες κουκουνάρες.Αυτό το μπαλκόνι...δεν ξέρω γιατί αλλά τη θέλει τη ζακετούλα του τις παντοφλίτσες του και μια κουβερτούλα δε θα΄ναι άσχημα.Ωραίαααα!!!!


  Ακούω το θρόισμα των φύλλων φρρρρρρρ της καστανιάς και το σύρσιμο των ερπετών σρρρρρρρ στους θάμνους.Ποιος είπε ότι είμαι μόνη;Ουρανός καθαρός μετράω τα αστέρια.Βλέπω στη νύχτα  και χορεύω τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο του υπολογστή κλικ κλα κλικ.Και όλοι μαζί είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα τσιρι τρο,τζι-τζι,ντόινγκ,φρρρρρ,σρρρρρ,κλικ κλικ.

   Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;Λίγο κρασί,λίγο ουρανό  και το παραμύθι του!