Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ 2015


    Χρόνια πολλά! Καλή χρονιά φίλοι μου! Δεν είχα χρόνο για νέες αναρτήσεις.Μμμμ! Για να  είμαι ειλικρινής δεν είχα διάθεση. Καλά είμαστε για να μην ανησυχείτε απλώς ας πούμε πως  κάτι με τον ανάδρομο Ερμή ίσως , κάτι με τις δύσκολες μέρες ... προχωράμε όμως με το  κεφάλι ψηλά και να΄μαι πάλι  εδώ κοντά σας.

 Μια ανάσα πριν δώσει ο παλιός τη θέση του στον καινούριο χρόνο με μείον 4 βαθμούς- με ενημέρωσε ο Γιώργος που με βοηθάει με τις ξυλουργικές εργασίες των σκηνικών-, βρέθηκα στον υπέροχο χώρο του καπνολογικού ινστιτούτου φορώντας δυο φανέλες, μια μπλούζα φούτερ, ένα πουλόβερ, ζακέτα και μπουφάν.Πώς να κινηθώ ευέλικτα ο άνθρωπος με τόσο καλούπωμα; Έβγαλα το μπουφάν για να μπορώ να ελίσσομαι ανάμεσα στις στοίβες των προηγούμενων σκηνικών και ανά πέντε με δέκα λεπτά παρίστανα το αρνί στη σούβλα γυρίζοντας γύρω γύρω από ένα αερόθερμο υγραερίου που για καλή μου τύχη  έχουμε μαζί μας.


Και καλά θα μου πείτε άφησα τόσες ωραίες μέρες ζεστές, ευάερες, ευήλιες και περίμενα πότε θα χιονίσει για να καταπιαστώ; Εμ! Τι να απαντήσω; Εδώ ισχύει το "πήγε ο Εβραίος στο παζάρι και ήταν ημέρα Σάββατο".Είχα να δρομολογήσω άλλες δράσεις και έτσι πήγα να στήσω σκηνικό 8 επί  3,50 σε έναν χώρο γεμάτο και χαμηλοτάβανο. Κομμάτι- κομμάτι τι να κάνουμε.Αυτές τις μέρες που δεν έχουμε  σχολεία πρέπει να τελειώνω με το θέμα παλάτι  για ένα παραμύθι -τι άλλο;- 


Πώς όμως να σκεφτώ σκηνικό αφαιρετικό και μινιμαλιστικό που όταν ονειρεύομαι παραμύθια αυτά έχουν χρώματα και σάλες και τραμπάλες.Αντιστέκομαι με πείσμα σε όλες αυτές τις φαντασιώσεις και μπαινοβγαίνω τραβώντας γραμμές και καμπύλες.Λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω.Έχω και τη Γωγώ μαζί μου εγώ με το μάτι, αυτή με το χάρακα.Ουφ!Παραδίνω το σχέδιο στον μάστορα ...αλλά τι θέλει  να πει ο ποιητής;Τόσες γραμμές πού να βρει άκρη; 
Νομίζω πως ούτε ο ποιητής δεν  ξέρει.Ευτυχώς ο Γιώργος πιάνει πουλιά στον αέρα και έτσι οι γραμμές αποκτούν σάρκα και οστά.Μετ΄εμποδίων βέβαια.Χαλάσαμε μια σέγα, ξεχάσαμε κάτι ξύλα , κάποια εργαλεία, έγιναν κάποια δρομολόγια παραπάνω,λίγο οριζοντίως λίγο, ζέσταμα στο γκριλ και ξανά από την αρχή.


 Σύμφωνα με τους νοερούς υπολογισμούς μου η όλη δουλειά θα  ήταν  υπόθεση μιας μέρας. Δέκα λεπτάκια μου πήρε να βγάλω το σχέδιο σε χαρτί Α4.Πόσο θα μου έπαιρνε  να το ξεπατικώσω στις κανονικές του διαστάσεις; Ε! Ναι ! Έπεσα λιγουλάκι έξω, ομολογώ!Έτσι με αυτό το κρύο αντί να κάνω ετοιμασίες για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι κάνω την πολική αρκούδα  στο παλάτι του Τσάρου Γεριμέι.Μπρρρρρ!

Ήρθε η ώρα να σας αποχαιρετίσω για φέτος.Άλλη μια χρονιά μας τελειώνει.Πάμε προς ολοταχώς για το 2016. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο Υγεία, Ειρήνη, Ευημερία!  Η επιστήμη έχει κάνει τόσες κατακτήσεις ,γιατί να είναι τόσο δύσκολο αυτές οι ευχές να γίνουν πραγματικότητα; Επιμένω να είμαι ονειροπόλος και να ελπίζω πως τα καλύτερα είναι αυτά που δε ζήσαμε ακόμα!Καλή χρονιά φίλοι μου! Να είστε όλοι ευτυχισμένοι!





Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ

Αν και ελεύθερος χρόνος δε μας μένει μαζί με την Ειρήνη Μπουντάκη  στο Φιλανθρωπικό Σωματείο"Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων"  προσπαθούμε με τα παιδιά να στήσουμε ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι. Ξεκινήσαμε με δειλά βήματα με παιχνίδια γνωριμίας για να γνωριστούμε μεταξύ μας και να σπάσουμε τον πάγο.


Με μια σύντομη εξόρμηση στη φύση να προλάβουμε να εντοπίσουμε  χρώματα της εποχής του Φθινοπώρου και να τα αποδώσουμε δημιουργικά. 

 




Προσπαθήσαμε μέσα από ένα παραδοσιακό κλιμακωτό ποίημα το "ντίλι ντίλι το καντήλι" να παίξουμε με το σώμα μας  δραματοποιώντας το, και μετά να πλάσουμε με πηλό τις φιγούρες που περιγράφονται. 
 



Τα παιδιά, πάντα με φαντασία, δώσανε τη δική τους συνέχεια για να πάρουνε ρόλο όλοι και το αποτέλεσμα, μια μοναδική μακέτα!



Το ποίημα μετά τον κηνυγό συνέχισε ως εξής:

Ήρθε και η χιονοστιβάδα 
που πλάκωσε τον κυνηγό 
που σκότωσε το λύκο, 
που έφαγε το βόδι, 
που ρούφηξε το ποτάμι, 
που έσβησε τη φωτιά, 
που έκαψε το ξύλο,
που έδειρε το σκύλο,
που έπνιξε τη γάτα 
που έφαγε τον ποντικό 
που πήρε το φυτίλι
 μέσα από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε
                         η κόρη το μαντίλι.

Συνέχισε με τον ήλιο που έλιωσε τη χιονοστιβάδα, με τα σύννεφα που έκρυψαν τον ήλιο, τον άνεμο που φύσηξε τα σύννεφα και τέλος τα βουνά που έκοψαν τον άνεμο.Ντίλι ντίλι ντίλι!!!
 

  Σε δύο συναντήσεις καταφέρανε την κατασκευή ένος τρισδιάστατου χιονανθρώπου με μαλλάκι βουτηγμένο σε αραιωμένη ατλακόλλα και τη χρήση μπαλονιού ως καλούπι.


Παράλληλα σχεδιάζουν μια μικρή δραματοποίηση για τα Χριστούγεννα. 
Αυτά τα λίγα συμβαίνουν κάθε Κυριακή στο φιλόξενο χώρο του σωματείου της Χωριστής και το παραμύθι συνεχίζεται...

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΠΙΑ...


  Ο καιρός είναι υπέροχος για Δεκέμβριος! Το σπίτι φόρεσε τα γιορτινά του! Με την ευκαιρία της αργίας της Αγίας Βαρβάρας χαλαρώσαμε.Το τζάκι ανάβει, τα παιδιά μου είναι τριγύρω μου, όλα μου είναι καλά ... κι όμως κάτι δεν είναι. Κάτι λείπει που μου φέρνει λύπη.

 Και η Βαρβάρα ήρθε πακέτο από τη μανούλα.


Και καραβάκι έφτιαξα με οικολογικά υλικά για την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας.


Και το παλικάρι μας ήρθε από τους κολυμβητικούς αγώνες φορτωμένος με τρία χρυσά...μα και πάλι κάτι λείπει...
Με τρώει κάτι μέσα μου...Πάω πάντα τρέχοντας...Έχασα το θάρρος μου, αυτό που με βαραίνει να διώξω...Και ό,τι ονειρεύομαι πού να το ακουμπήσω να μην πονέσει; Τι κι αν δε μου μιλάς πια... 
Να η καρδιά μου...Πάρτην.