Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

   Η μέρα ξημέρωσε λευκή ,χιονισμένη!

Από παράθυρο σε παράθυρο θαύμασα το λευκό που σπανίως μας κάνει την επίσκεψή του στα μέρη μας.
Είναι η τελευταία μέρα της χρονιάς.Τραβώ κατά την κουζίνα μεριά.Να ετοιμάσω το πρωινό μου.Να αράξω δίπλα στο τζάκι.Να βάλω τη μουσική που μ΄αρέσει.Να κοιτάξω έξω και να κάνω τον απολογισμό μου.


   Τι στόχους έθεσα ... ποιους πέτυχα;
Τι ονειρεύτηκα...ποια όνειρα έγιναν πραγματικότητα;
Ποιους ανθρώπους γνώρισα...ποιοι έμειναν;
Πόσα χαμόγελα χάρισα;
Πόσες αγκαλιές πρόσφερα;
Πόσες φορές θύμωσα;Κάκιωσα;Λυπήθηκα;
Και όταν χάθηκα ποια χέρια άπλωσαν να κρατηθώ;
...και όταν σε λίγο ξημερώσει η νέα χρονιά προς τα πού θα στρέψω το κεφάλι;

    Σε αυτό το ταξίδι το μοναδικό της ζωής μου είμαι καλά που έχω γύρω μου τους ανθρώπους μου,τα παιδιά μου,  που έχουμε την υγειά μας και μοιραζόμαστε στιγμές.
   Είμαι καλά που μπορώ ακόμα να κάνω όνειρα, που αισθάνομαι, αναπνέω.
 
   Σηκώνω ένα ποτήρι κρασί και σας εύχομαι να είναι καλύτερη η καινούρια χρονιά που σε λίγο θα την υποδεχτούμε.Εύχομαι υγεία! Ειρήνη στις καρδιές όλων! Εύχομαι η αγάπη και η καλοσύνη να θριαμβεύσουν και ο καλύτερος κόσμος να αρχίσει να χτίζεται λιθαράκι λιθαράκι.Εύχομαι οι ομορφότερες στιγμές μας να είναι αυτές που δε ζήσαμε ακόμα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΣΜΕ! 



Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

ΘΑΥΜΑ ΖΩΗΣ

   Σήμερα καλωσορίζουμε το ξεκίνημα μιας νέας αρχής.Λίγες ώρες πριν το πέρασμα στο 2017 η γέννηση ενός μωρού φέρνει τόσες όμορφες αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων που το περιτριγυρίζουν.
  Βρέθηκα κι εγώ εκεί να χαρώ με τις χαρές των φίλων μου... Πάντα αυτό το θαύμα της ζωής, μου κόβει την ανάσα.Μένω εκεί θαυμάζοντας την τέλεια δημιουργία και δακρύζω! Όλοι είμαστε ένα θαύμα της ζωής που αξίζουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε!

  Βαγγελιώ και Γρηγόρη να σας ζήσει! Να είναι γερό και καλότυχο! Και εσείς να είστε γεροί να το χαίρεστε σε όλες τις όμορφες ακόμα και στις  δύσκολες στιγμές του.Η αγάπη το ξέρω θα ξεχειλίσει αλλά και η υπομονή ποτέ να μη σας λείψει!

  Γωγώ! Τρελή, χαζούλα , αλλοπαρμένη! Θα είσαι μια σούπερ γιαγιά το ξέρω.Όσο μπορώ να δω στη γυάλινή μου σφαίρα σε βλέπω να κάνεις μαζί με την εγγόνα σου τα πιο απίθανα κόλπα!Να το σκάτε κλεφτά για μια βόλτα με μπαλαρίνες και ακροβάτες!Να τρώτε κρυφά παγωτό με γεύση τσιχλόφουσκα! Να μοιράζεστε το μυστικό της αγάπης διαβάζοντας παραμύθια κάτω από το σεντόνι, με πυγολαμπίδες να σας φέγγουν και νεράιδες να σας χαμογελούν και να σας πασπαλίζουν με χρυσόσκονη!


  Γεωργία! Εύχομαι αυτή η μινιατουρίτσα,αυτό το μπιμπελό να πάρει τα σκέρτσα και την τσαχπινιά σου αλλά πιο πολύ εύχομαι αυτό το υπέροχο πλάσμα να φιλήσει κάθε πληγή , κάθε γρατζουνιά της ψυχούλας σου και να τα γιάνει!

Να σας ζήσει!!!
  

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ

   Καθώς έχουμε το προνόμιο των χριστουγεννιάτικων διακοπών τα χεράκια έχουν το συνήθειο να καταπιάνονται με  διάφορες δημιουργίες.
   Δοκίμασα να σχηματίσω με κρέμα δεντράκι πάνω στα καπς κέικ. Το πράσινο χρώμα δεν μου βγήκε το έντονο που ήθελα. Πέταξα και τρούφα χρωματιστή για στολίδια.
Μετά σκέφτηκα να δοκιμάσω κάτι άλλο. Κόκκινη κρέμα και αστέρια μπισκότα για διακόσμηση!
Δοκίμασα αρκετές συνταγές για μπισκότα. Εκτός από τη συνταγή τζίντζερ σας δίνω και αυτήν.Νόστιμη και δεν αλλοιώνεται το σχήμα κατά το ψήσιμο.

 250 γρ. βούτυρο
250 γρ. ζάχαρη
το τρίμμα ενός πορτοκαλιού 
1 βανίλια
2 αυγά
3 κουταλιές της σούπας γάλα
600 γρ.αλεύρι
3 κουταλάκια του γλυκού μπέκιν
μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι 
   Μερικά τα τύλιξα για δωράκι! Ότι προλαβαίνω δηλαδή, γιατί εδώ οι σίφουνες τα κάνουν αόρατα!


Έτσι είπα να αφήσω για λίγο την κουζίνα και να πιάσω βελόνα και μαλλί.Αυτό δε θα μπορούν με τίποτα να το εξαφανίσουν σκέφτηκα.Μα έπεσα έξω.Ότι πλέκεις το ξεπλέκεις και αυτή τη φορά εγώ έκανα τα μαγικά μου.Αλλά σας αφήνω με την περιέργεια γιατί τίποτα δεν είναι ακόμα έτοιμο.Έτσι όπως πάω το βλέπω για του χρόνου.Ε! Και; Ας περιμένουμε λίγο ακόμα...Φιλάκια!!!
 

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

ΣΤΟΛΗ ΓΑΪΔΑΡΟΥ

   Χριστουγεννιάτικα ντύθηκε το σπίτι, δέντρα και στολίδια κατέβηκαν από το πατάρι και ξεσκονίστηκαν.Μέσα από το σχολείο και μαζί με τα παιδιά έχουμε την ευκαιρία να κινούμαστε σε ρυθμούς γιορτινούς.Το ταξίδι στη μαγεία των Χριστουγέννων είναι μοναδικό και κάθε χρονιά έχει διαφορετική γεύση γιατί οι παιδικές φατσούλες είναι διαφορετικές.Γιατί τίποτα στο νηπιαγωγείο δεν είναι ίδιο κάθε χρονιά.Ευτυχώς για εμάς ακόμα στην προσχολική εκπαίδευση δεν υπάρχει ούτε ύλη ούτε βιβλία που θα πρέπει πιστά να ακολουθήσουμε.Και όσο και αν είναι δύσκολο για μερικούς να το χωνέψουν είναι καινοτόμο για τα δεδομένα της χώρας μας όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στην εκπαίδευση σήμερα.Το νηπιαγωγείο και όσα υπέροχα συντελούνται κατά τη διάρκειά του είναι ότι πιο όμορφο έχει να θυμάται ένα παιδί από τη σχολική του ηλικία.Και εγώ είμαι πολύ τυχερή γιατί κάνω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο!!!...Μετά τον Άη Βασίλη.

  Εκεί που όλοι
 καταπιάνονται με σχετικά θέματα
 ... μα αγγέλους , μα ξωτικά, 
αστεράκια , δεντράκια,
καμπανούλες και γλυκά
 μια σκέψη μου έχει καρφωθεί στο μυαλό
πώς θα κάνω γάιδαρο σωστό.
Είναι κρίμα και άδικο
στην αγορά βρίσκεις φτερά 
κέρατα για ταράνδους 
αφτιά για ξωτικά
ότι μπορείς να φανταστείς 
χριστουγεννιάτικο μπορείς να το βρεις 
έτοιμο και να βολευτείς .
Σας ρωτώ φίλοι καλοί 
δεν είναι πρέπον και σωστό 
Γαϊδάρου στολή να υπάρχει
αφού στο σπίτι του 
γεννήθηκε ο Χριστός
αυτός με την ανάσα του 
πρόσφερε ζεστασιά
και με  τα δικά του άχυρα 
στήθηκε το κρεβάτι του
για να κάνει όνειρα γλυκά;

Αχ! Γαϊδαράκο σε υποτιμούν
το όνομά σου λένε 
και  άλλες σκέψεις τους έρχονται στο νου.
Τη γνώμη τους θέλω να αλλάξω
Δεν είναι κακός ο ρόλος του γαιδάρου
Το ψάχνω και το μελετώ.
Σίγουρα έχει μεγάλα αφτιά.
Είναι γκρίζος 
τον θέλω χαριτωμένο
έχει ουρά μπορεί και λίγο
 χαίτη ανάμεσα στα αφτιά.
Βρίσκω ύφασμα φθηνό 
μανούλα με γνώσεις ραπτικής αναζητώ
Μα πώς τα καταφέρνω απορώ
και βρέθηκα στο σπίτι
με τα υλικά χωρίς πατρόν.

Ξετρυπώνω τη ραπτομηχανή
και ας μην είναι σίγκερ
δεν με απασχολεί
Κόβω με το ψαλίδι 
στα κουτουρού
που θα πάει για ένα ίσιο γαζί 
 δε χρειάζεται να είσαι και Γκουρού
Μια του κλέφτη δυο και τρεις 
έχουμε και αποτυχίες μη θαρρείς
πως όλα μας έρχονται στη ζωή καλά.
την κλωστή μασούσε 
και το ύφασμα τραβούσε.
Με πείσμα γαϊδουρινό
και την πίεση των ημερών 
έβγαλα κλωστή βελόνα 
και πολυυυυύ υπομονή
 έραψα στολή γαϊδάρου
χειροποίητη...όχι στο πι και φι.
Αυτήν σας παρουσιάζω 
φίλοι μου καλοί
μπορεί κάποτε να χρειαστεί 
στολή γαϊδάρου 
από κάποιον σας να φορεθεί.

Την καμαρώνω και τη θαυμάζω
πώς τα κατάφερα απορώ
καθώς την ανάρτηση ετοιμάζω
μια σκέψη μου καρφώνεται στο λεπτό
Πως τίποτα δεν είναι τυχαίο 
σε τούτη τη ζωή 
πώς μου βγήκε ποίημα ωραίο
τσακ μπαμ σε μια στιγμή
για έναν μικρό και ταπεινό
γαϊδράκο που βρέθηκε στη φάτνη
μια νύχτα μαγική.
Και συλλογιέμαι και αναρωτιέμαι
γιατί Μαρία μου τόση επιμονή;
Και η απάντηση που έρχεται είναι αυτή
Στην ομάδα τη κουκλοθεατρική
μου δώσανε ρόλο πρωταγωνιστικό
κούκλα να κάνω με γαϊδάρου φωνή 
 γιατί λέει έχω το παρουσιαστικό
Μαζί με τη γίδα που αν και  πονηρή 
 θέλει να με ξεκάνει 
και τη θέση μου να πάρει η χαζή. 
Δε σκέφτηκε καλά...
Γάιδαρος σαμαρωμένος
φορτωμένος ο καημένος
μέρα νύχτα να δουλεύω 
και όλα να τα υπομένω.
Για αυτό και πάλι θα το πω
όλα για κάποιο λόγο 
συμβαίνουν στον κόσμο αυτό
Γαϊδάρου στολή σας παρουσιάζω; 
για το ρόλο σταθμό στην καριέρα μου 
σας προετοιμάζω
Γαϊδάρου υπομονή φοράω κάθε μέρα
τα δύσκολα της ζωής μου να βγάλω πέρα!

"Άτιμη ζωή "γονατίζω και απαγγέλω
που άλλους τους κάνεις 
να περνούν ζωή και κότα
και άλλους τους έχεις 
να κάνουν τη βαριά δουλειά
να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα
και βελόνα μες τα χόρτα...

  

 

 
 
 

 
 

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΣΠΙΤΑΚΙΑ

     Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε η αγάπη μου για τα παιχνίδια με κουκλόσπιτα μετατράπηκε σε συνήθεια καταγραφής κατόψεων σπιτιών.Βήμα βήμα τα σχέδια γίνονταν όλο και με περισσότερες λεπτομέρειες ώσπου κατέληξα να χρησιμοποιώ ειδικά χαρτιά και  εργαλεία για τον ακριβή υπολογισμό των τετραγωνικών.Δεν παρακολούθησα κανένα μάθημα.Δε διδάχτηκα τίποτα σχετικό.Θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαι αυτοδίδακτη.Σε τι; Στο να καταστρώνω όνειρα!!!

   Εχθές ξετρύπωσα ένα σχήμα κουπ πατ σπιτιού.Και η ζύμη που έκανα όπως σας είπα άρεσε πάρα πολύ!Έτσι τόλμησα να δοκιμάσω μπισκοτένιο σπιτάκι αμέσως μετά το σχολείο.Το θέμα είναι πως τα παιδιά μου και τα τρία ήταν πάνω από το κεφάλι μου και περίμεναν πότε θα ξεφουρνίσω την πρώτη δόση.Αναγκάστηκα να πάρω το άγριο ύφος μου "Μην τολμήσει κανένας να αγγίξει κεραμίδι του σπιτιού ....σας έφαγα!"
  

 Είχα την ανάγκη να δημιουργήσω.Σπιτάκια χριστουγεννιάτικα με γλάσο χρωματιστά.Είχα τη διάθεση να αυτοσχεδιάσω και να θυμηθώ την παλιά μου τέχνη.Όταν σε βαρετά μαθήματα χωρίς ενδιαφέρον άλλοι κρατούσαν σημειώσεις  εγώ σχεδίαζα σπίτια.Δεν υπήρχε τετράδιο ή γωνιά σε βιβλίο χωρίς γραμμές οριζόντιες , κάθετες,ανοίγματα για πόρτες και παράθυρα...Μόνο που τότε εκείνα τα χρόνια δηλαδή τα σχέδια επεκτείνονταν και γίνονταν ολοένα και πιο μεγαλόπνοα.Τα σπιτάκια πολλών τετραγωνικών , είχαν μεγάλες αυλές, δωμάτια παιχνιδιού, κινηματογράφου, σάλες αποθήκες,γκαράζ,πισίνες και δε συμμαζεύεται.Όσο πιο βαρετό το μάθημα τόσο περισσότερες οι λεπτομέρειες που διακρίνανε το σχέδιο.Το μπάνιο με  τα πλακάκια,στην τραπεζαρία το τραπέζι με τις καρέκλες,στην κουζίνα ο νεροχύτης,τα ντουλάπια...Από βαρετά μαθήματα και διαλέξεις να φάνε και οι κότες...Τουλάχιστον έδειχνα προσήλωση και φαινότανε ότι κράταγα σημειώσεις.
  
Το παράξενο σε αυτήν την ιστορία...παραμύθι μπορώ να πω, είναι ότι ως παιδάκι στα κουκλόσπιτα που σχεδίαζα χρησιμοποιούσα αντί για κούκλες, βίδες.Ναι καλά ακούσατε!Ή μάλλον διαβάσατε.Οι κούκλες μου ήταν λίγο μεγάλες για τα σχέδια που έκανα. Οι βίδες όμως ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμουν. Και το ευτυχές σε αυτήν την υπόθεση ήταν πως  ο μπαμπάς μου ως πολυτεχνίτης μάστορας διέθετε στην αποθήκη μεγάλη ποικιλία από δαύτες.Και πολλά μεγέθη και πολλά σχέδια.Έτσι έστηνα με αυτές ολόκληρο παιχνίδι με πολυμελής οικογένειες που ζούσαν στα κουκλόσπιτά μου.Και χαμπάρι κανένας δεν έπαιρνε ότι εγώ παίζω ακόμα με κούκλες.Και ζούσαν αυτοί καλά, αλλά εγώ  μεγάλωσα!

  Μεγάλη πια έκοψα τις βίδες.Είχα ξεπαστρέψει αρκετές και άρχισαν να με υποψιάζονται...αλλά συνέχισα με πείσμα το παιχνίδι που τόσο μου άρεσε.Με το καλύτερο χάρισμα που θα μπορούσα να έχω... την φαντασία μου.


  Τραβάω γραμμές κυρίως  όταν θέλω να αλλάξω κάτι στο χώρο το δικό μου, ή των άλλων.Στο σπίτι μου, ή στη δουλειά μου.Στη γειτονιά μου...στους δρόμους που κυκλοφορώ...Όταν βαριέμαι τα ίδια,όταν με κουράζουν ή δε μου αρέσει κάτι, τα πάντα γύρω μου αλλάζουν, μεταμορφώνονται ...αλλαγές που μόνον εγώ βλέπω...Περισσότερα χρώματα και χαρούμενους ανθρώπους...

Προχθές έπιασα τον εαυτό μου στην τράπεζα καθώς περίμενα τη σειρά μου παρατήρησα τους υπαλλήλους πίσω από τα γραφεία τους.Απρόσωποι χώροι, τετραγωνισμένα έπιπλα και δυστυχισμένοι άνθρωποι...το μάτι μου στάθηκε στη γιρλάντα που είχαν κρεμάσει πάνω από το τζάμι του ταμείου.Και ήταν πιασμένη με σελοτέιπ σε σημεία σημεία έτσι που  φαινόταν άσχημα και πατημένη.Μου ήρθε η παρόρμηση να πιάσω τους συνδετήρες από το διπλανό γραφείο και να διορθώσω το λάθος.Αλλά ευτυχώς που η φωνή της λογικής δουλεύει ακόμα μέσα μου.Νομίζω πως η  κατάστασή μου  χειροτερεύει. Το έχω ονομάσει σύνδρομο "βαριεμαιταιδιακαιταίδια" και έχω βρει τη φόρμουλα αντιμετώπισης . Γυρίζεις στο σπίτι και διορθώνεις το λάθος εκεί.Στο σπίτι σου όπου κανένας δε σε βλέπει και οι δικοί σου λίγο πολύ σε έχουν συνηθίσει.Τραγουδάς χορεύεις και δημιουργείς.

Έτσι κι εγώ θέλησα να κάνω τα μπισκοτοσπιτάκια μου...όπως πέρσι έκανα τα χαρτοκουτοσπιτάκια μου.Ήθελα να παίξω αλλά ως μαμά τριών παιδιών και μεγάλη γυναίκα δεν το λες αυτό.Μπορείς να πεις αφήστε με να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ,να κάνω γυμναστική, να δω τηλεόραση,να μιλήσω στο τηλέφωνο, ακόμα και να μπω στο fb, αλλά δε λες αφήστε με να παίξω;Κινείς υποψίες.Και για να γλιτώσεις από υποψιασμένους λες:" Θα σας κάνω μπισκότα βρε!Μα τι μανούλα είμαι εγώ!Αλλά πρώτα θα τα στολίσω και μετά θα τα φάτε..."Το λες και λίγο άγρια και  τους διώχνεις από την κουζίνα σου και καλά στα κάνουν άνω κάτω  ενώ εσύ θυσιάζεσαι στο βωμό της ακούραστης  μητέρας, εργαζόμενης νοικοκυράς. 

  Και μετά κάνεις ότι σου έρχεται, όπως σου έρχεται.Να και η πατημένη γιρλάντα και η αγέλαστη ταμίας, να και απλησίαστη υπάλληλος στο σκοτεινό μουντό μαγαζί, να και οι δρόμοι με τα σκουπίδια και τους μουντζουρωμένους τοίχους.Κοιτάς και ευχαριστιέσαι.Γιατί τώρα μπορούν αυτό που εσύ φαντάζεσαι να το δουν και οι άλλοι... και δεν ξέρω αν είναι όμορφο αλλά σίγουρα είναι χαριτωμένο.Και δεν είναι πως περιμένω την επιβράβευση  τόσο όσο αυτήν την αλλαγή στο βλέμμα.Το άνοιγμα της κόρης του ματιού.Τη λάμψη που συνοδεύει το χαμόγελο ενός παιδιού.

   Τα σπιτάκια μου σήμερα είναι μικρά,μικρούτσικα.Θα μπορούσες να τα πεις και μια μπουκιά.Ίσως γιατί τώρα που μεγάλωσα δε με συγκινούν πια τα μεγάλα και τα άχαρα και αναζητώ αυτή τη γωνίτσα στην ακρούλα μιας καρδιάς. Τα σπιτάκια μου σήμερα μου προσφέρουν αυτό το ξαπόσταμα της ψυχής μου κάπου  όπου με αγαπούν και με αποδέχονται! Τα σπιτάκια μου σήμερα είναι η φωλίτσα να κουρνιάσω,να κλείσω τα μάτια και να χαμογελάσω.
Καλό βράδυ φίλοι μου ! Δεν μπορώ και να πω ορίστε γιατί τα σπιτάκια μου σήμερα έχουν γίνει κι όλας παρελθόν.  
 

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

ΜΥΡΙΣΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

   Κάθε στάδιο πρέπει να κάνει τον κύκλο του!Λέει ο Paulo Coelho. Και εγώ ως αθεράπευτα ρομαντική και αισιόδοξη ύπαρξη μένω στάσιμη για λίγο  αλλά τελικά μετά από μερικά ακανόνιστα σχέδια τα σχήματά μου  κλείνουν.

 Έτσι το απόγευμα του Σαββάτου ήρθε η ώρα του φρούτου που ωρίμασε. Ενός πολύ κρύου Σαββάτου.Μάζεψα τα γόνατα και στάθηκα πολύ κοντά στο τζάκι που από το πρωί έκαιγε.Εκείνο το απόγευμα ταξιδεύοντας στο αχανές διαδίκτυο ανασάλεψε μέσα μου η επιθυμία για μια δημιουργία.Βήμα το βήμα, σκέψη τη σκέψη, δάκρυ τον καημό μπήκα στην κουζίνα και άρχισα τις αλχημείες μου.

    Αφού ολοκληρώθηκε το ψήσιμο σε ότι ετοίμασα είπα να κάνω ένα διάλειμμα μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης να δούμε παρέα με το Μιλτιάδη Χριστουγεννιάτικη ταινία.Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω μείνει μόνη να χασκογελώ με τον ατσούμπαλο γιο του Αη Βασίλη, γιατί τα πουλάκια μου πήγαν ήρθαν στην κουζίνα μασουλώντας.

   Πετάχτηκα από τον καναπέ, ένωσα τα χέρια τεντωμένα μπροστά και με ανοιχτούς τους δείκτες σημαδεύοντας τους μίλησα επιτακτικά."Αφήστε τα μπισκότα με αργές κινήσεις στον πάγκο....."Και συμπλήρωσα με φυσιολογικό τόνο!
"Βρε παιδιά ήθελα να τα στολίσω! Τι θα βάλω στο blog μου;;;;;;;;;;;"

Υλικά για μπισκότα τζίντζερ
300 γρ.Αλέυρι
125 γρ.βούτυρο
110 γρ.ζάχαρη
κρόκος ενός αυγού  
3 κ.γ. τζίντζερ
1κ.γ.σόδα
1κ.γ.κανέλα
ξύσμα λεμονιού

  Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και την τοποθετούμε στο ψυγείο για να δουλεύεται πιο εύκολα.
Ανοίγουμε λεπτό φύλλο και πατάμε με κουπ πατ τα σχέδια που θέλουμε. 
Ψήνουμε περίπου για 10 λεπτά στους 200 βαθμούς  


  Τα καπς κεικ μεταμορφώθηκαν σε χιονανθρώπους.Με βοήθησε η Ευρώπη με τις σταγόνες σοκολάτας έκανε τα μάτια και το στόμα.
   Η συνταγή κεκάκια ράσμπερι είναι δοκιμασμένη και πολύ νόστιμη!
 Με χρώμα ζαχαροπλαστικής δοκίμασα να του κάνω καροτένια μύτη και ένα γαλάζιο σκούφο!

   Τα μπισκοτανθρωπάκια  χαμογελαστά μου κλείσανε ματάκι και ήρθε κάτι μέσα και ξεσκάλωσε.Χριστούγεννα μύρισε το σπίτι...
  Για  όσα πρόλαβα να σώσω έφτιαξα γλάσο με το ασπράδι ,165 γρ άχνη ζάχαρη , μια κουταλιά του γλυκού  χυμό λεμονιού και μία βανίλια .Εγώ έπαιξα και άφησα το Μιλτιάδη να βγάλει φωτογραφίες.
 Ο κύκλος έκλεισε.Τα μπισκοτοανθρωπάκια μου- όσα απέμειναν - το ρίξαν σε κυκλικό χορό κι εγώ φορώντας την ποδιά απέμεινα στην κουζίνα για να ολοκληρώσω άλλα σχήματα.

   Τα καημένα μπισκοτοανθρωπάκια άρεσαν πολύ στα παιδιά μου.Την άλλη μέρα δεν έμεινε δείγμα.Σκέφτηκα λοιπόν  να τα ξανακάνω με άλλα σχέδια, με διάφορα χρώματα, με άλλα σχήματα,...Γιατί όχι; Τρίγωνα , τετράγωνα...Να αρχίζω σχήματα και ας χρειάζονται κόπο για να  τα κλείσω.
   Νομίζω πως ο κύκλος έκλεισε.Όμως  αρνούμαι πεισματικά να μεγαλώσω... να σοβαρευτώ ή να βάλω μυαλό.
Να είστε καλά φίλοι μου να ανταμώνουμε και σχήματα της ζωής να ανοίγουμε να κλείνουμε μα με το κεφάλι ψηλά να προχωράμε...να μη σταματάμε.
 
Καλή συνέχεια!!!