ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

   Εδώ και τρεις μέρες ερωτοτροπούσα με τη σκούπα, τη σφουγγαρίστρα και τα καθαριστικά απολυμαντικά.Μιλάμε για στενό μαρκάρισμα!Είχα να τα βάλω με τα μαμουνοζούζουνα όλων των ειδών και μεγεθών,λάσπη, χώμα, σκόνη  και ακόμα δεν μπορώ να ξεφορτωθώ την μυρουδιά της κλεισούρας δέκα μηνών.Σαν άλλος Δον Κιχώτης μάχομαι και δε λέω να σταματήσω-αν και πολλά σφουγγάρια έλιωσα-μέχρι να φέρω εις πέρας την αποστολή μου.

  Φαντάζομαι που λέτε τον εαυτό μου να κάνω είσοδο πάνω σε μια ξαραχνιάστρα (μπορεί να είναι και πετούμενη),να έχω στο ζωνάρι στερεωμένα ξεσκονόπανα,αντί για όπλα στη μια θήκη ένα πιστολάκι σπρέι με υγρό που όλα τα καθαρίζει σε βάθος και στην άλλη ένα εντωμοαπωθητικό.Πλαστικά γάντια στα χέρια που με παραπέμπουν σε σούπερ ήρωα με  μπέρντα που προσδίδει κύρος, με γυαλιά ειδικά στον εντοπισμό βρωμιάς ή μικροβίου και η αποστολή μπαίνει σε εφαρμογή.
    Πώς να περιγράψω τις δυνατότητες που έχει αυτό το κορμί, την ευλυγισία και τη γρηγοράδα..Να χωθώ σε απίστευτα σημεία, να κρεμαστώ, να τεντωθώ, να ελιχθώ και καθώς καθαρίζω να αποφεύγω τη σκόνη και τις αράχνες με κινήσεις που θα ζήλευε ο Κιάνου Ριβς από την ταινία Matrix όταν αποφεύγει σε αργή κίνηση  τις σφαίρες.Να ισορροπώ πάνω σε καρέκλες,τραπέζια ,κρεβάτια και ενώ από τη μια έχω στο νου μου να μη σπάσω τίποτα από το βάρος μου, από την άλλη σκέφτομαι και το (ο γέρος από πέσιμο ή από....) 

   Φλερτ μέχρι τελικής πτώσης που λέτε με την επιχείρηση καθαριότητα, ώσπου άρχισα να παραμιλάω από μέσα μου και να μου τα χώνω.

(Τι κατάντια είναι αυτή που όπου πάω πρέπει να καθαρίζω, που δεν κάθομαι καλύτερα στα αυγά μου, που όλα  θέλω να τα προλάβω, που για όλα τα φταίει το ξερό μου το κεφάλι και μπλα μπλα μπλα). Μόνη μου τα λέω μόνη μου τα ακούω δηλαδή. Εσωτερικός διαλογισμός που με βοηθάει καθώς τρίβω με μανία να εξαφανίσω τη βρωμιά που έχει στρογγυλοκάτσει πάνω στα πόμολα στα παράθυρα και στα παντζούρια. Αλλά  -δε θα τα έγραφα όλα αυτά αν δεν υπήρχε αυτό το αλλά-μετά από τόσο κόπο ήρθε και η ανταμοιβή. Εκτός από την ικανοποίηση ότι κάθομαι επιτέλους στα καθαρά, αστραφτερά, τακτοποιημένα και μοσχομυρωδάτα και ……………………………   

Αχ! Καλοκαίρι! Έχει άλλον αέρα εδώ, άλλη γεύση, άλλους ρυθμούς . Αυτό το γαλάζιο που ηρεμεί, βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη ψυχή. Εδώ πατάς στοπ και η ζωή κυλά σε αργούς ρυθμούς, τόσο αργούς που στην

αρχή, μετά το τρελό τρεχαλητό όλης της χρονιάς νιώθω σαν να πηγαίνω slow motion και μάλιστα προς τα πίσω. Τίποτα δε με βιάζει εδώ και σε καμία πίεση  δεν υποκύπτω. Για όσο κρατάει αυτό νιώθω βασίλισσα και κυρίαρχη όλου του κόσμου. Είναι ο καιρός που θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου και με όσα με κάνουν χαρούμενη και ευτυχισμένη. Είναι το διάλειμμά μου για να φορτίσω τις μπαταρίες μου έτσι ώστε όταν θα αρχίσω το Σεπτέμβριο να μπορώ να ανταπεξέλθω στα δύσκολα  που θα βρω μπροστά μου.

Άξιζαν λοιπόν τα ακροβατικά κόλπα με το σκουπόξυλο,  με τα ξεσκονόπανα και τη σφουγγαρίστρα;

    Και αν το μαλλί  δεν ακολουθεί τους νόμους βαρύτητας και το μάτι είναι  θολωμένο, και αν  τα ρούχα  μου να έχουν τα χάλια τους και τα δαχτυλάκια μου  υποφέρουν, και αν το σώμα δεν υπακούει στις εγκεφαλικές εντολές και γενικά έχω γίνει κουρέλι, μπορώ να πω με κάθε βεβαιότητα ότι τώρα είμαι έτοιμη να απολαύσω τις διακοπές μου…. Από αύριο όμως μάτια μου αφού ξεκουραστώ στον ύπνο μου! Δε βλέπω την ώρα!!!... Ή πιο σωστά δε βλέπω από τη νύστα, από την κούραση, από τον πόνο.

      Καληνύχτα  φίλοι μου!

     Από αύριο τα καλύτερα!