Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΠΙΣΙΑ

    Σας έχω τα καλύτερα πισία, διότι η μαμά τα κάνει ακριβώς όπως η γιαγιά μου και αυτή όπως η προγιαγιά μου.Η συνταγή κόλλησε στη δική μου τη γενιά.Οι παλιοί μαθαίνανε βλέποντας και πράττοντας.Γι΄αυτό η συνταγή όταν τη ζήτησα ήταν κάπως έτσι:
  Πιάνουμε τη μαγιά με χλιαρό νερό,βάζουμε λίγο αλάτι,ζάχαρη,σπορέλαιο,ξύδι και μπέκιν.Ζυμώνουμε με όσο αλεύρι σηκώνει για να γίνει η ζήμη ελαστική και να μην κολλάει.Η άκρως φυσιολογική ερώτηση από μέρους μου.

  "Μαμά, πόσο ακριβώς είναι το λίγο;"Παίρνει την επίσης φυσιολογική απάντηση για τη μαμά μου.
  "Με το μάτι βρε Μαρία!Με το μάτι"Και εγώ μένω μετέωρη να αναλογίζομαι αν εννοεί το μάτι της κουζίνας.

  Εμείς μάθαμε να αντιγράφουμε τις συνταγές με τα γραμμάρια ,άντε και με τα ποτήρια από τα πρωινάδικα και τις εκπομπές της τηλεόρασης.Να τις διαβάζουμε  από τους τόμους ζαχαροπλαστικής και μαγειρικής,άντε να τις κατεβάζουμε από το διαδίκτυο. Τα άλλα με το μάτι τα ακούμε σαν αλαμπουρνέζικα.

  Για να καταλάβω λοιπόν το λίγο και το μάτι και το φρύδι πήρα θέση στην κουζίνα δίπλα στη μαμά έχοντας έτοιμα όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ(κούπα,φλυτζανάκι,κουταλάκι κ.λ.π.)Κάθε φορά που έβαζε λίγο από κάτι το μάζευα, το μετρούσα και το έγραφα.Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία έννοιωσα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου.Σαν να αποκωδικοποίησα ένα παλιό μυστικό!Σαν να έφερα στα μάτια του κόσμου έναν θησαυρό!Μα για να σταματήσω τη φλυαρία μου ορίστε η συνταγή για 44 κομμάτια.

2,5 κούπες χλιαρό νερό.
Εκεί διαλύουμε 50 gr μαγιά.
Προσθέτουμε 1 φυλτσανάκι του καφέ λάδι
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη και 1 αλάτι
μισό φακελάκι μπέκιν
και 4 κουταλάκια του γλυκού ξύδι.
Το αλεύρι ήταν 1 κιλό και 1 και 1/3 της κούπας.
Αφού το ζυμώσουμε καλά έτσι ώστε να μην κολλάει στα χέρια αφήνουμε το ζυμαράκι μας να ξεκουραστεί σκεπασμένο.

Όσο ξεκουράζεται αυτό φουσκώνει και όταν γίνει περίπου διπλάσιο σε όγκο ξεκινάμε άλλα κόλπα.Ρίχνουμε στον πάγκο όπου θα δουλέψουμε αλεύρι.Χωρίζουμε αυτήν την ποσότητα σε τρία μέρη.Με κάθε μέρος πλάθουμε ένα χοντρό λουκάνικο και με το μαχαίρι κόβουμε ίδια κομματάκια.Για να μην πω με το μάτι  κι εγώ, δέστε στις φωτογραφίες.



Κάθε κομμάτι το πλάθουμε σε στρογγυλό μπαλάκι.
Κάθε μπαλάκι το ανοίγουμε με τον πλάστη σε μικρή πιτούλα.
Αραδιάζουμε τις πιτούλες πάνω σε καθαρή πετσέτα και αφού τελειώσουμε με όλο το ζυμάρι μας, τότε βάζουμε στη φωτιά το λάδι.

   Μόλις καεί καλά ξεκινάμε το τηγάνισμα από τα πρώτα αφού κάνουμε με τα δάχτυλα μια μικρή τρυπούλα στο κέντρο.Δε θέλει πολύ 2-3 λεπτά από την κάθε μεριά, ίσα να χρυσίζει.

  Η συνέχεια είναι "απρόβλεπτη" και "σοκαριστική".Παρακαλώ αν έχεται παιδιά απομακρύντε τα από την οθόνη.

  Έχω τρελά κέφια -αν δεν το καταλάβατε-.Ακολουθεί διαδικασία γνωστή σε όλους.Καθιστοί ή όρθιοι, σκέτα, αλμυρά ή γλυκά τα τρώμε βγάζοντας ήχους "μμμμμιαμμμμμ μμμιαμμμμ!"

  Αλλά ξέχασα κάτι πολύ βασικό.Βάζεις από τέσσερα,πέντε, εξί πισία, ανάλογα,στα πιάτα και μοιράζεις στη γειτονιά που έχει μοσχοβολήσει.Γιατί είναι γνωστό πως ό,τι τρως μόνος σου δεν έχει νοστιμάδα.
   Ελπίζω φίλοι μου από όρεξη να πάμε καλά!
Ορίστε λοιπόν μην αργείτε!

6 σχόλια:

  1. Μπράβο αυτά είναι τα αυθεντικά πισία, κυκλοφορούν διάφορες συνταγές για πισία όμως τα αυθεντικά είναι αυτά με την τρύπα, έτσι τα έφτιαχνε και η γιαγιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο αυτά είναι τα αυθεντικά πισία, κυκλοφορούν διάφορες συνταγές για πισία όμως τα αυθεντικά είναι αυτά με την τρύπα, έτσι τα έφτιαχνε και η γιαγιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο αυτά είναι τα αυθεντικά πισία, κυκλοφορούν διάφορες συνταγές για πισία όμως τα αυθεντικά είναι αυτά με την τρύπα, έτσι τα έφτιαχνε και η γιαγιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έτσι σωστά.Αυτα είναι τα πισιαοχι να πλασάρουν τα πιροσκί για Πίσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή