Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

ΙΩΣΗ;ΠΕΡΙΦΗΜΑ!

    Από την Παρασκευή δίνω μάχη με αυτήν την παλιό γρίπη που μου΄δωσε μια από κει που δεν το περίμενα και μου τίναξε τα πέταλα.Μόλις σήμερα νιώθω λίγο πιο καλά το σώμα μου και αναφώνησα.Παιδιά σαν την υγεία δεν έχει. Πώς όμως τα πέρασα Παρασκευοσαββατοκύριακο και δυο μέρες άδεια γιατρού; Το μυαλό μου φτιάχνει σενάρια που τώρα μου φέρνουνε γέλια.Όχι δεν έχω γίνει εντελώς καλά,αλλά αφού έχω κέφια είμαι σε καλό δρόμο το νιώθω.Πώς θα περιέγραφα μια ιστορία πόνου που - ευτυχώς έχει καλό τέλος- με λίγο πιο ενδιαφέρον και σασπένς; Πάρτε μια γεύση:



 Ταξιδεύοντας στα εξωτικά σοκάκια του κρεβατιού μου, αγκαλιά με τον πιο θερμό εραστή του πλανήτη ....τη θερμοφόρα, περιστοιχίζομαι από πλήθος θαυμαστών αντιβιοτικά,αντιφλεγμονώδη, αντιπυρετικά χάπια και σιρόπια βρογχοδιασταλτικά. Όλα γύρω μου γυρίζουν και πάλλονται σε ρυθμούς πυρετώδεις.Χορεύω λοιπόν  τον ξαπλωτό με απίθανες φιγούρες  από ρίγη και ο ιδρώτας που λούζει το κορμί μου σε συνδυασμό με με το ατίθασο, ανέμελο μαλλί μου κάνουν την εικόνα μου πιο αισθησιακή.

 Την ώρα του δείπνου η θερμοφόρα τραβά ως τζέντλεμαν το κάθισμα για να καθίσουμε μαζί πιο κοντά, πιο κολλητά δεν γίνεται.Μου κόβεται η ανάσα. Υπό το φως των κεριών ο σεφ μας φέρνει πρώτο πιάτο τσάι εχινάκεια πασπαλισμένο με δίκταμο και άνθη καλεντούλας.


Τα όργανα πνευστά άρχισαν να παίζουν μουσική κάνοντας κουαρτέτο με τα πνευμόνια μου που σφυρίζουν σαν ατμομηχανή.Στο μεταξύ το δεύτερο πιάτο κοτόσουπα με άγριο ρύζι , μανιτάρια και τζίντζερ...απόλαυση που δεν μπορώ να απολαύσω. 


Τα Μάγουλά μου έχουν κοκκινίσει από το πάθος και την ένταση της στιγμής.Το θερμόμετρο θα σπάσει μα ποιος το λογαριάζει...νομίζω πως ήρθε η ώρα να φρεσκαριστώ λιγάκι.Παίρνω την βρεγμένη πετσέτα από το μέτωπό μου για να σκουπίσω απαλά τα χείλη μου.Σηκώνομαι αργά, νωχελικά.Στο πέρασμά μου αναστενάζει όλος ο ανδρικός πληθυσμός.O Claromycin, Brufen,Betnovate,malarone....


Ναι όλη η αφρόκρεμα του φαρμακείου εκεί μαζί μου.Επιτέλους μόνη,αφήνομαι σε αχαλίνωτο βήχα που σπαράζει το κορμί μου που ρίγησε από το επερχόμενο κύμα δεκάτων και βγαίνω με φόρα πιο αναψοκκοκινισμένη από ποτέ για να καθίσω δίπλα του.Του κρατάω το καλώδιο πατάω με νόημα την ένδειξη στο τρία.Ήρθε η ώρα χρυσέ μου να περάσουμε στα ιδιαίτερα παίρνοντας από το μπαρ μια κανάτα ρακόμελο.Πάλι θα το τσούξουμε απόψε...


Τίποτα δεν μπορεί να μου αντισταθεί παρά μονάχα μια στρατιά αντισωμάτων που όρθωσαν το ανάστημά τους και έβαλαν τέλος σε αυτή την τρελή ιστορία.Ναι! Τώρα μπορώ και βλέπω καθαρά.Ένα πάθος της στιγμής ήταν.Ξεπέρασέ με γιατί εγώ πάω για άλλα.Αν θέλεις μπορείς να μείνεις στο συρτάρι μου...αχρείαστος να΄σαι.Μπορώ επιτέλους να ανασάνω καθαρό αέρα και ...τρέμε κόσμε!
Μια τέτοια εμπειρία ποιος δεν θέλει να ζήσει;

1 σχόλιο: