Κυριακή 28 Μαΐου 2017

ΜΕ ΕΝΑ ΦΦΦΦ...ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΧ!




Πηγαίνω χορεύοντας στη δουλειά, και ακροβατώ ισορροπώντας στην άκρη του πεζοδρομίου καθώς δοκιμάζω νέα χορευτικά βήματα , πατήματα για τη σκηνή... 



Άραγε γεμίζω με γλύκα τις σκέψεις παιδιών; Όταν θα αναπολούν τα χρόνια που περάσαμε μαζί θα χαμογελούν στην ιδέα όσων παρεούλα κάναμε ... 



Με σπασμένο φτερό μπορώ να πετάξω;

Κάποιες φορές το χάνω και άλλες το βρίσκω …το ζυμαράκι που λείπει, το παζλ των χαμένων μου ονείρων να κολλήσω. 



Μην είναι ένα μήνυμα σε σφραγισμένο μπουκάλι που κρατά κρυμμένα μυστικά; Ή ένα ψάρι με κεφάλι ...κουκουβάγιας; Μην είναι λωτός της λήθης; Ή η μελωδία που ανάποδα ακούς και κάνεις άλλους συνειρμούς; 



Και αν τύχει και γελάσω ; Θα παγώσει το συναίσθημα; Και αν παγώσει πως θα ξαναγαπήσω; Θα αγαπηθώ;



Να στήνω παραμύθια στων ματιών σας τους διαδρόμους , είναι μια πρόκληση. 



Να αλλάζω το σκηνικό το μέσα μου, το έξω μου με ένα πανί τοποθετημένο μελετημένα ατημέλητα από μια πετονιά σε βαρκούλα στη μέση του πουθενά...αυτό είναι ένα στοίχημα. 



Να δίνω στο παραμύθι αέρα που στο πέρασμα του να αγγίζει έστω και μια μόνο σου χορδή. ..Να τη δω να αρχίσει να πάλλεται ... Είναι κατόρθωμα! 



Να σε κοιτώ , να μπορώ να μπαίνω στη σκέψη σου και να αποκρυπτογραφώ τα μύχια θέλω σου… Μμμμμ σιγά ποια είμαι ; Η Κιρκίλα*;

Τελικά για φέτος από εδώ το ΄φερα από εκεί το πήγα βρήκα άλλα 33 παιδάκια σκανταλιάρικα, ζαβολιάρικα, πεισματάρικα ,κουλτουριάρικα και γίνανε οι εκλεκτοί της καρδιάς μου . Το πλήρωμα μου στη βαρκούλα των ονείρων την χιλιοτρυπημένη. Ανεβάζουν τα πανιά και με μια και δυο και τρεις ανάσες ξεκινάει το παραμύθι το κουκί και το ρεβίθι. 


 Ανάμεσά τους ο μουσικός μελωδός , επιμελητής των τραγουδιών, των ήχων , των παλμών της καρδιάς μας …ο Κώστας Κραββαρίτης.


 Η μια, μοναδική και ανεπανάληπτη Στεφανία Κωνσταντινίδου σε θέση για κάθε ρόλο , η φωνή της λογικής μας που με ήπιο τόνο μας παρασέρνει σε έμμετρα παιχνιδίσματα της φαντασίας.


 Τέλος η Γωγώ Στόικου με τον αέρα πρωταγωνίστριας, και με διπλωματικό ταπεραμέντο συντονίζει, οργανώνει,διευθετεί και διεκπεραιώνει με αγωνιστικό πνεύμα την πορεία προς τη Ιθαγδάτη** ! 


Κάπου εκεί ανάμεσα, με τα χέρια ανοιχτά, νιώθω το θαλασσινό αεράκι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, την πρωινή δροσούλα στο πρόσωπο να με ραντίζει και τη μυρωδιά από την καλοκαιρινή μπόρα να με …ψιχιλίζει***!




Και συνεχίζω να κάνω τα ωραιότερα όνειρα στον ξύπνιο μου!!!!


* Κιρκίλα : Πανέξυπνη μάγισσα που μεταμορφώνει -στο παραμύθι του Οδυσσεβάχ-ανθρώπους σε ζώα. 
** Ιθαγδάτη: Η πατρίδα του Οδυσσεβάχ. 
*** Ψιχιλίζει: Ψιχαλίζει  όπως το λένε στο Ινιζιμιρίτ,  μια χώρα όπου όλοι μιλάνε με το Ι

1 σχόλιο: