Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ!

Λιώνω, χρωματίζω, ανακατεύω,αρρωματίζω,καλουπώνω,φαντάζομαι,υλοποιώ.Νιώθω σαν αλχημίστρια που μετά από εκρήξεις ενθουσιασμού μπαμ και μπουμ.....ιδού το αποτέλεσμα.


Μμμμ!!!Τώρα θέλουν αυτό που λέμε φινίρισμα.Μεταμορφώνομαι σε γλύπτρια και αρχίζει η εργασία της υπομονής.Λιώσε,ξύσε,τρίψε,κόψε......και μετά από αρκετές ώρες.........Ταραραρααααα!

Θα τα στρώσω στο σαλόνι
Θα τα βάλω στο μπουφέ
θα βάλω και στο πιάνο
με την ώρα αγκαζέ
Θα γεμίσω όλο το σπίτι
θα΄ναι μια ομορφιά
θα χαρίσω και στους φίλους 
θα΄ναι όλο χαρά
λα    λαλαλα  λα λαλαλα  λα λαλαλαλα

Ουπς!Αυτό δε μου πέτυχε.Στα σκουπίδια;Ό-χι!Θα πάει ξανά από την αρχή.Ανακύκλωση!Πλατς.
Ωραία!Μέχρι εδώ μπορώ να πω υπέροχα!Έβγαλα από μέσα μου την ένταση,το άγχος,την αμφιβολία,το πάθος,την ανησυχία,την επιθυμία,την αγάπη,αυτό το κάτι που πάει να με τρελάνει....και ήρθα στα ίσα μου!Τώρα είναι η ώρα που μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα.
-Επ!Σε τσάκωσα.
Πίεσα τον εαυτό μου να περάσω από την κουζίνα χωρίς να κοιτάξω,αλλά....πάλι αυτή η φωνή.
-ΑΥΤΑ!Ποιος θα τα μαζέψει;
Φφφφφφ!Πάνω που όλα ήταν τέλεια!Πέφτουν οι ώμοι,σκύβει το κεφάλι, βήματα πίσω,πίσω, πίσω... όοοοπα!Καλά είσαι!
-Είσαι καλά;Πας καλά;Βάλτο να δουλέψει!Θα αφήσεις το μειδίαμα να γυρίσει ανάποδα και να σε γεμίσει με αρνητικά αισθήματα, μετά από τόσο κόπο για το αντίθετο;Έλα πάμε ,εισπνοή, εκπνοή!Ξανά από την αρχή!...Τι είναι αυτό που με κάνει πιο δυνατή;

-Η αγνή και άδολη αγάπη του κοινού μου;
-Προσγειώσου!
-Το γαλατάκι που το πίνω και καθόλου δεν αφήνω;
-Σήκω από τα πατώματα!
-Ε!Μια πάνω...μία κάτω...Άειειει....χάσουουουου....φωνούλα....Καλή μου...Δε σ΄ακούω ....Είμαι μόνη;
Ναι!Μόνη!Μία από τους πέντε αυτού του σπιτιού,αλλά μόνη,παλεύω με τον εαυτό μου.Από το ανοιχτό παράθυρο ακούω τα τσίρι τσίρι τσίρι τρο.Είναι δύο πουλάκια που το ένα απαντά στο άλλο.Γίναμε τρεις.Να και ο τζίτζικας τζιτζιτζί τέσσερις.Για να δω έξω από την πόρτα!...Γεια σου Άρη!Ντόινγκ ντόινγκ η ουρά του πέρα δώθε.Είναι σαν να μου λέει:"εδώ είμαι".Είμαστε πέντε.

Κρατώ το χαμόγελο και πιάνω το σφουγγάρι-παλιά μου τέχνη κόσκινο-.Και αφού όλα μπαίνουν στη θέση τους,καθαρίζονται και αστράφτουν,είπαμε,έχω το μαγικό ραβδί και σούπερ ντούπερ μαγικές υπερδυνάμεις..λέω να αποσύρω  την ύπαρξή μου στα ενδότερα.Μα δε  μου κάνει η καρδιά να αφήσω τα τσίρι τρο, τα τζι τζι και τα ντόινγκ των φίλων μου για τα χρρρρρ ψίου ροχαλητά των συγκατοίκων μου.

Έλα μωρέ! Πώς κάνεις έτσι;Η ώρα είναι μόλις ?    θα απλώσω την κορμάρα μου, στην μπαλκονάρα μου,θα κάτσω στην πολυθρονάρα μου και με όλα τα άρα....άρες μάρες κουκουνάρες.Αυτό το μπαλκόνι...δεν ξέρω γιατί αλλά τη θέλει τη ζακετούλα του τις παντοφλίτσες του και μια κουβερτούλα δε θα΄ναι άσχημα.Ωραίαααα!!!!


  Ακούω το θρόισμα των φύλλων φρρρρρρρ της καστανιάς και το σύρσιμο των ερπετών σρρρρρρρ στους θάμνους.Ποιος είπε ότι είμαι μόνη;Ουρανός καθαρός μετράω τα αστέρια.Βλέπω στη νύχτα  και χορεύω τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο του υπολογστή κλικ κλα κλικ.Και όλοι μαζί είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα τσιρι τρο,τζι-τζι,ντόινγκ,φρρρρρ,σρρρρρ,κλικ κλικ.

   Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;Λίγο κρασί,λίγο ουρανό  και το παραμύθι του!

1 σχόλιο: