ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

8 Απριλίου 2015 ώρα 12:36π.μ.

Περιμένω την άνοιξη, να ανοίξει ο καιρός, να ανοίξει ο ουρανός!!
Περιμένω να γιάνει η πληγή και να περάσει ο πόνος!

Είναι το σώμα που πονά  απ΄του χρόνου το διάβα;
Ή είναι ο πόνος της ψυχής  που απλώνεται στο σώμα;

Περιμένω να αλλάξει σκηνικό στων ματιών μου το βλέμμα.
Να πάψει το γρι που με ταλαιπωρεί,
 να αντικατασταθεί από το χρώμα της ελπίδας!

Τι κάνω;
Περιμένω!

Τι κάνω;
Περιμένω!!! Υπομένω! 

Η αναμονή είναι πράξη;
Νομίζω πως είναι τόσο στατική που θα με πνίξει και θα χαθώ.

Γιατί τα νάζια του καιρού με επηρεάζουν τόσο;
Πότε θα  φέξει στο σκοτάδι;
Πότε θα τολμήσω να απλώσω τα χέρια;
Να αγγίξω τα αστέρια;
Πότε θα σταματήσω να περιμένω;....

 8 Απριλίου 2015 ώρα 10:14 π.μ.

Όταν αναλάβω δράση! Υποθέτω...Νομίζω πως η απραξία δε μου ταιριάζει.Με βαλτώνει, με χαλάει.

Πού θα πάει δε θα΄ρθει; Θα ΄ρθει!

Περιμένω! Εκτός από υπομονή έχω και γαϊδουρινό πείσμα!
Εσύ θα΄ρθεις σε μένα!Εγώ σε προκάλεσα! Δε μένει παρά εσύ να με κυνηγήσεις.

Στο μεταξύ θα ξεκουνηθώ από τον υπολογιστή να βάλω την κατσαρόλα στη φωτιά, να τινάξω τις κουβέρτες, καμιά σκούπα...τα γνωστά! Μα όλα από μένα τα περιμένουνε;
Ευτυχώς δε λες που ζούμε στο 2015 και δε χρειάζεται να βγω και για κηνύγι;

Είναι αυτό το γαλάζιο του ουρανού που μόλις αντίκρισα σήμερα το πρωί  μου έδωσε  άλλη διάσταση, άλλη θεώρηση των πραγμάτων.
 Εμπρός Μαρία σήκω! Η ποίηση σε μάρανε τρομάρα σου. Εμπρός Μαρίες σηκωθείτε!!!

 8 Απριλίου 2015  ώρα   1:19μ.μ.

Πετάχτηκα στο σούπερ για κάτι που ξέχασα.Το γαλάζιο  στο μεταξύ χάθηκε και μόλις βγάζω το αυτοκίνητο χοντρές στάλες χιόνι και νερό θάμπωσαν τα μάτια μου.Απίστευτο! Το είδαμε κι αυτό Απρίλη μήνα.
Για διπολική διαταραχή μου μοιάζει.Δεν πάει καλά ο καιρός και αν αφήσω τη διάθεσή μου στα χέρια του  την έβαψα! Προς το παρόν σήκωσα μανίκια και το ριξα στη ζαχαροπλαστική γιατί η απραξία δεν με βγάζει πουθενά.΄Ετσι περιμένω με δράση που κάνει  πιο ανώδυνη  την αναμονή! 
Και επιμένω να περιμένω...