ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ

    Με βήματα σταθερά αλλάζει το τοπίο στη φύση.Δειλά δειλά κι εγώ φέρνω το φθινόπωρο στο σπίτι μου.

 Mια βόλτα στην αυλή μου, φτάνει να γεμίσουν τα μάτια με χρώματα ζεστά...

...να γυρίσω με τα χέρια γεμάτα από θαύματα της γης!

Η κυδωνιά έγειρε τα κλαδιά της από το βάρος των καρπών της."...γίνομαι  πιο καλό αν με κάνετε γλυκό...".'Εφτασεεεεεε

H Καστανιά ανοίγει το αγκαθωτό της κέλυφος  και αφήνει να φανεί ο καρπός της γεμάτος,γυαλιστερός, λαχταριστός!

Η ροδιά η αγαπημένη στέκει στη μέση φορτωμένη.Περιμένει να γίνει γευστικό λικέρ, αλλά και γλυκιά μαρμελάδα.

 Μάζεψα τη

Λουΐζα μου και μοσχοβόλησε το σπίτι με το λεπτό λεμονάτο άρωμά της.

Όλοι οι φθινοπωρινοί  θησαυροί στα πόδια μου.

Αν δεν συνοδευόταν το πέσιμο των φύλλων με το πέσιμό μου από την καρέκλα...όλα θα ήταν υπέροχα!!!

Τι τα ήθελα τα ακροβατικά;Καλά να πάθω.

Δε βαριέσαι!Πάλι καλά που δεν είχαμε σπασίματα.Θα περιμένω να γιάνω για να συνεχίσω τη φθινοπωρινή διακόσμηση του σπιτιού.

Έτσι, σιγά σιγά να μπαίνουμε στο κλίμα,αν και μας αρέσει το μικρό "καλοκαιράκι" του Οκτώβρη.Να μπορούμε ακόμα να χαιρόμαστε τις αυλές μας.Να μπορούμε ακόμα να πλάθουμε όνειρα αποδράσεων για τα Σαββατοκύριακά  μας.

...Τα φθινοπωρινά απογεύματά μας να γεμίζουν θαλπωρή και χαλάρωση!

  Να είστε καλά φίλοι μου!