Ακούω το παραμύθι και προσπαθώ να το φανταστώ.Κλείνω τα μάτια και το βλέπω μπροστά μου, ακούω τους ήχους του. Για να μπορώ να το αγγίξω σηκώνω μανίκια και πιάνω δουλειά!
Με απλά πράγματα όπως κόλλα , ψαλίδι, χαρτί μπορώ να φτιάξω ομοιώματα αντικειμένων του παραμυθιού και αυτό μου δίνει άλλον αέρα.Αφήνω λοιπόν όλη τη μιζέρια της καθημερινότητας με όλα τα δυσοίωνα σενάρια... τις ναυαγημένες προσδοκίες από λαθεμένες επιλογές... τις επίπονες συγκρούσεις και διαμάχες αποτέλεσμα του χάσματος των γενεών...τα θλιβερά μαντάτα για αρρώστιες και θανάτους και μπαίνω σε άλλη διάσταση.
Σαν να κλείνω την πόρτα σε όλα αυτά ...λες και είναι σε ένα δωμάτιο ,τα αφήνω πίσω μου και βγαίνω κάπου έξω σε μέρος φωτεινό , πολύχρωμο , ευωδιαστό, μελωδικό...ονειρεμένο.
Η φαντασία μου δεν ταξιδεύει απλώς , αλλά καλπάζει και την αφήνω να με στροβιλίζει με ταχύτητα, να με παρασέρνει. Η μια σκέψη ακολουθεί την άλλη και το παραμύθι χτίζεται και φτιάχνεται, διορθώνεται και βελτιώνεται σκέψη τη σκέψη , ιδέα την ιδέα. Μετά έχουν σειρά τα χέρια κόβουν, ράβουν, κολλάνε, πλάθουν, δημιουργούν και μέσα από τη δημιουργία νιώθω ακόμα ζωντανή, νιώθω σαν να έχω εγώ το μαγικό ραβδάκι που κάθε επιθυμία μου είναι γι΄αυτό διαταγή.
Ταξιδεύω στο χώρο και στο χρόνο ...χιλιάδες χρόνια πριν ...και ο μύθος ξετυλίγεται μπροστά μου ...ο Βασιλιάς του Άργους,πατέρας της Δανάης, και παππούς του Περσέα αποκτά σάρκα και οστά.
Τα μαγικά στοιχεία όπως η χρυσή βροχή, η περικεφαλαία που σε κάνει αόρατο,σανδάλια που σε βοηθούν να πετάξεις από τη μια και από την άλλη τέρατα με μάτια που σε μαρμαρώνουν,δράκοι,νύμφες, μεταμορφώσεις και ναι είναι ήρωας αυτός που διαλέγει το σωστό και ας είναι το πιο δύσκολο.Αυτός που δε διστάζει να παλέψει ακόμα και αν κινδυνεύει να πεθάνει.
Εγώ;Μια απλή θνητή τολμώ δειλά δειλά να ζωντανέψω έναν μύθο!Για άλλη μια φορά χρησιμοποιώ τα πινέλα μου για να φτιάξω σκηνικό...με λίγη χαρτοταινία και χρυσόχαρτο να δώσω την ψευδαίσθηση του μετάλλου,με μια περούκα και αφρώδη ρολά φτιάχνω το κεφάλι της Μέδουσας, λίγο τα φώτα αναβοσβήνω, μουσική και ένα δύο τρία πάμε...Δεν είμαι όμως μόνη μου.
Τι θα μπορούσα άλλωστε να κάνω μόνη μου! Έχω μαζί μου παιδιά.Τον Βασίλη,την Μένη, την Αθηνά ,την Ελένη,τη Δήμητρα, τον Ηρακλή,τη Βασιλική,την Παναγιώτα,τη Μαριαλένα,τη Γεωργία, την Κατερίνα, την Παναγιώτα, τον Παύλο,τον Βαγγέλη και το μικρό, μικρούλη μαθητή μου, το Λευτέρη. Τα παιδιά ξέρουν από παιχνίδια της φαντασίας.
΄Ετσι με τους συνταξιδιώτες μου ανοίγω τα φτερά μου και πετάω, πετάμε...πάμε στη Σέριφο...ολόισια στη χώρα των εσπερίδων...στην Αιθιοπία... στη μέση του ωκεανού και πάλι πίσω, για να κλείσουμε με το βλέμμα στον έναστρο ουρανό.
"Τι ωραίο τέλος αλήθεια!
Να γίνεσαι αστέρι στον απέραντο ουρανό!" Τι τύχη αλήθεια κάθε ευχή μου να γίνεται πραγματικότητα!
Κάθε όνειρο να ζωντανεύει μπροστά μου και σαν παραμύθι να μπορώ να λέω και να αισθάνομαι "Έζησαν αυτοί καλά ...αλλά εμείς καλύτερα!"
Με απλά πράγματα όπως κόλλα , ψαλίδι, χαρτί μπορώ να φτιάξω ομοιώματα αντικειμένων του παραμυθιού και αυτό μου δίνει άλλον αέρα.Αφήνω λοιπόν όλη τη μιζέρια της καθημερινότητας με όλα τα δυσοίωνα σενάρια... τις ναυαγημένες προσδοκίες από λαθεμένες επιλογές... τις επίπονες συγκρούσεις και διαμάχες αποτέλεσμα του χάσματος των γενεών...τα θλιβερά μαντάτα για αρρώστιες και θανάτους και μπαίνω σε άλλη διάσταση.
Σαν να κλείνω την πόρτα σε όλα αυτά ...λες και είναι σε ένα δωμάτιο ,τα αφήνω πίσω μου και βγαίνω κάπου έξω σε μέρος φωτεινό , πολύχρωμο , ευωδιαστό, μελωδικό...ονειρεμένο.
Η φαντασία μου δεν ταξιδεύει απλώς , αλλά καλπάζει και την αφήνω να με στροβιλίζει με ταχύτητα, να με παρασέρνει. Η μια σκέψη ακολουθεί την άλλη και το παραμύθι χτίζεται και φτιάχνεται, διορθώνεται και βελτιώνεται σκέψη τη σκέψη , ιδέα την ιδέα. Μετά έχουν σειρά τα χέρια κόβουν, ράβουν, κολλάνε, πλάθουν, δημιουργούν και μέσα από τη δημιουργία νιώθω ακόμα ζωντανή, νιώθω σαν να έχω εγώ το μαγικό ραβδάκι που κάθε επιθυμία μου είναι γι΄αυτό διαταγή.
Ταξιδεύω στο χώρο και στο χρόνο ...χιλιάδες χρόνια πριν ...και ο μύθος ξετυλίγεται μπροστά μου ...ο Βασιλιάς του Άργους,πατέρας της Δανάης, και παππούς του Περσέα αποκτά σάρκα και οστά.
Τα μαγικά στοιχεία όπως η χρυσή βροχή, η περικεφαλαία που σε κάνει αόρατο,σανδάλια που σε βοηθούν να πετάξεις από τη μια και από την άλλη τέρατα με μάτια που σε μαρμαρώνουν,δράκοι,νύμφες, μεταμορφώσεις και ναι είναι ήρωας αυτός που διαλέγει το σωστό και ας είναι το πιο δύσκολο.Αυτός που δε διστάζει να παλέψει ακόμα και αν κινδυνεύει να πεθάνει.
Εγώ;Μια απλή θνητή τολμώ δειλά δειλά να ζωντανέψω έναν μύθο!Για άλλη μια φορά χρησιμοποιώ τα πινέλα μου για να φτιάξω σκηνικό...με λίγη χαρτοταινία και χρυσόχαρτο να δώσω την ψευδαίσθηση του μετάλλου,με μια περούκα και αφρώδη ρολά φτιάχνω το κεφάλι της Μέδουσας, λίγο τα φώτα αναβοσβήνω, μουσική και ένα δύο τρία πάμε...Δεν είμαι όμως μόνη μου.
Τι θα μπορούσα άλλωστε να κάνω μόνη μου! Έχω μαζί μου παιδιά.Τον Βασίλη,την Μένη, την Αθηνά ,την Ελένη,τη Δήμητρα, τον Ηρακλή,τη Βασιλική,την Παναγιώτα,τη Μαριαλένα,τη Γεωργία, την Κατερίνα, την Παναγιώτα, τον Παύλο,τον Βαγγέλη και το μικρό, μικρούλη μαθητή μου, το Λευτέρη. Τα παιδιά ξέρουν από παιχνίδια της φαντασίας.
΄Ετσι με τους συνταξιδιώτες μου ανοίγω τα φτερά μου και πετάω, πετάμε...πάμε στη Σέριφο...ολόισια στη χώρα των εσπερίδων...στην Αιθιοπία... στη μέση του ωκεανού και πάλι πίσω, για να κλείσουμε με το βλέμμα στον έναστρο ουρανό.
"Τι ωραίο τέλος αλήθεια!
Να γίνεσαι αστέρι στον απέραντο ουρανό!" Τι τύχη αλήθεια κάθε ευχή μου να γίνεται πραγματικότητα!
Κάθε όνειρο να ζωντανεύει μπροστά μου και σαν παραμύθι να μπορώ να λέω και να αισθάνομαι "Έζησαν αυτοί καλά ...αλλά εμείς καλύτερα!"
einai ola toys asteria hahahahahaha
ΑπάντησηΔιαγραφή