ΟΤΙ ΠΡΟΚΥΨΕΙ...

Ακολουθώντας κατά γράμμα τη συνταγή της μαμάς για τα ποντιακά πισία τα πήγαινα καλά ,μπορώ να πω περίφημα -"πιο καλά κι από της γιαγιάς" μου λέγανε τα παιδιά μου-μέχρι σήμερα.Βιαστικά όπως όλες οι δουλειές μου μόλις γύρισα από το σχολείο ζύμωσα και το άφησα να ξεκουραστεί για να φουσκώσει.Στο ενδιάμεσο τα γνωστά σε γρήγορους ρυθμούς, ώσπου ανοίγω να τσεκάρω και βλέπω το ζυμάρι απλωμένο.

Κάνω την υπόθεση ότι θέλει περισσότερο χρόνο το κλείνω και πετάγομαι για μια μεταφορά.Μετά από ένα εικοσάλεπτο ξανανοίγω και παθαίνω.Αντί να φουσκώσει προς τα πάνω άπλωσε ξεφούσκωτο.Και τώρα τι κάνουμε;Τους τσελεμεντέδες μου μέσα! Φυσικά τηλέφωνο στη μανούλα, που φυσικά κοιμόταν και την ξύπνησα, αλλά δεν το έθιξα απλώς μπήκα κατευθείαν στο θέμα.

Το και το της λέω .Τι κάνω τώρα;Να το κάνεις πίτσα μου λέει.Τι πίτσα!Αναφώνησα δεν έχω υλικά, η αγορά είναι κλειστή κι εγώ περιμένω κόσμο!!!!Να κάνεις άλλο ζυμάρι .Μου βρίσκει άλλη λύση.Μου σώθηκε και η μαγιά.Ε! Τότε ξεκίνα να το τηγανίζεις και βλέπεις.
Τι να κάνω κι εγώ ξεκίνησα.Φυσικά το ζυμάρι ήταν αποτυχία.Αν και άπειρη μπορούσα να το καταλάβω.Κολλούσε και δε δουλευόταν.Το προσπέρασα.Έκανα την  τρυπούλα και τα έριξα στο τηγάνι με την ελπίδα να φουσκώσουν μέσα στο καυτό λάδι,αλλά πού;

Δοκιμάζω ένα, χμμμ καλούτσικο,πιο τραγανό, "εντάξει" λέω στον εαυτό μου και συνεχίζω.Θα τα φάνε δεν υπάρχει περίπτωση.Όμως μετά από δυο τρεις τηγανιές μου ήρθε ιδέα. Τσέκαρα ότι είχα τυράκι στο ψυγείο και το τόλμησα.Άμπρα κατάμπρα και σας μεταμορφώνω σε τυροπιτάκια.

Μόλις μια ώρα πριν τις επισκέψεις τελείωσα συμμάζεψα την κουζίνα και βουτηγμένη στην τηγανίλα έκοψα ένα δρομολόγιο ακόμα.Αλλά τα τυροπιτάκια μου έκαναν θραύση!Το θέμα είναι πως μου ζητάνε συνταγή και δεν ξέρω πως ακριβώς να την διατυπώσω;Ζυμώνεις το ζυμάρι και αν φουσκώσει το κάνεις πισία;Αν δε φουσκώσει το κάνεις τυροπιτάκια;Ζυμώνεις και ότι προκύψει; 

Φιλιά!!!