Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ






Η σημερινή ήταν η τελευταία προβολή και έκανα ματιά στη Σταυρούλα! Στην αρχή με κοίταξε με επιφύλαξη. Είμαι σίγουρη πως αρχικά σκέφτηκε «Ωχ! Πάλι θα μου πει να ρθούμε απόγευμα στο σχολείο» αλλά τη διέψευσα. Απόψε θα σε πάω κινηματογράφο και θα δούμε «τα μυαλά που κουβαλάς». «Καλό είναι αυτό;» με ρωτάει. «Πολύ καλό …κινούμενο σχέδιο» της απαντώ προσπερνώντας την, δεν τη βλέπω αλλά ξέρω πως έχει σχηματιστεί ένα ερωτηματικό στο πρόσωπό της.



 Το απόγευμα πέρασα την πήρα ήρθε μαζί η Παναγιώτα και η Σοφία μια φίλη μας θα μας συναντούσε εκεί. Είχε μαζί της τον εγγονό της. «Ορίστε που ανησυχούσες! Πάμε το παιδί στο σινεμά!» της λέω. «Και οι τέσσερις; Είπα στην κόρη μου πως θα έρθω και νιώθω λίγο άβολα» «Εγώ πάλι νιώθω ενθουσιασμένη!»

Και πραγματικά. Ήταν μια υπέροχη ταινία! Βέβαια πρέπει να σας ομολογήσω πως πλάνταξα στο κλάμα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα που έτρεχαν, αλλά το ευχαριστήθηκα.


Εμ! Βέβαια θα μου πείτε… με τα μυαλά που κουβαλώ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου