Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΣΠΙΤΑΚΙΑ

     Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε η αγάπη μου για τα παιχνίδια με κουκλόσπιτα μετατράπηκε σε συνήθεια καταγραφής κατόψεων σπιτιών.Βήμα βήμα τα σχέδια γίνονταν όλο και με περισσότερες λεπτομέρειες ώσπου κατέληξα να χρησιμοποιώ ειδικά χαρτιά και  εργαλεία για τον ακριβή υπολογισμό των τετραγωνικών.Δεν παρακολούθησα κανένα μάθημα.Δε διδάχτηκα τίποτα σχετικό.Θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαι αυτοδίδακτη.Σε τι; Στο να καταστρώνω όνειρα!!!

   Εχθές ξετρύπωσα ένα σχήμα κουπ πατ σπιτιού.Και η ζύμη που έκανα όπως σας είπα άρεσε πάρα πολύ!Έτσι τόλμησα να δοκιμάσω μπισκοτένιο σπιτάκι αμέσως μετά το σχολείο.Το θέμα είναι πως τα παιδιά μου και τα τρία ήταν πάνω από το κεφάλι μου και περίμεναν πότε θα ξεφουρνίσω την πρώτη δόση.Αναγκάστηκα να πάρω το άγριο ύφος μου "Μην τολμήσει κανένας να αγγίξει κεραμίδι του σπιτιού ....σας έφαγα!"
  

 Είχα την ανάγκη να δημιουργήσω.Σπιτάκια χριστουγεννιάτικα με γλάσο χρωματιστά.Είχα τη διάθεση να αυτοσχεδιάσω και να θυμηθώ την παλιά μου τέχνη.Όταν σε βαρετά μαθήματα χωρίς ενδιαφέρον άλλοι κρατούσαν σημειώσεις  εγώ σχεδίαζα σπίτια.Δεν υπήρχε τετράδιο ή γωνιά σε βιβλίο χωρίς γραμμές οριζόντιες , κάθετες,ανοίγματα για πόρτες και παράθυρα...Μόνο που τότε εκείνα τα χρόνια δηλαδή τα σχέδια επεκτείνονταν και γίνονταν ολοένα και πιο μεγαλόπνοα.Τα σπιτάκια πολλών τετραγωνικών , είχαν μεγάλες αυλές, δωμάτια παιχνιδιού, κινηματογράφου, σάλες αποθήκες,γκαράζ,πισίνες και δε συμμαζεύεται.Όσο πιο βαρετό το μάθημα τόσο περισσότερες οι λεπτομέρειες που διακρίνανε το σχέδιο.Το μπάνιο με  τα πλακάκια,στην τραπεζαρία το τραπέζι με τις καρέκλες,στην κουζίνα ο νεροχύτης,τα ντουλάπια...Από βαρετά μαθήματα και διαλέξεις να φάνε και οι κότες...Τουλάχιστον έδειχνα προσήλωση και φαινότανε ότι κράταγα σημειώσεις.
  
Το παράξενο σε αυτήν την ιστορία...παραμύθι μπορώ να πω, είναι ότι ως παιδάκι στα κουκλόσπιτα που σχεδίαζα χρησιμοποιούσα αντί για κούκλες, βίδες.Ναι καλά ακούσατε!Ή μάλλον διαβάσατε.Οι κούκλες μου ήταν λίγο μεγάλες για τα σχέδια που έκανα. Οι βίδες όμως ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμουν. Και το ευτυχές σε αυτήν την υπόθεση ήταν πως  ο μπαμπάς μου ως πολυτεχνίτης μάστορας διέθετε στην αποθήκη μεγάλη ποικιλία από δαύτες.Και πολλά μεγέθη και πολλά σχέδια.Έτσι έστηνα με αυτές ολόκληρο παιχνίδι με πολυμελής οικογένειες που ζούσαν στα κουκλόσπιτά μου.Και χαμπάρι κανένας δεν έπαιρνε ότι εγώ παίζω ακόμα με κούκλες.Και ζούσαν αυτοί καλά, αλλά εγώ  μεγάλωσα!

  Μεγάλη πια έκοψα τις βίδες.Είχα ξεπαστρέψει αρκετές και άρχισαν να με υποψιάζονται...αλλά συνέχισα με πείσμα το παιχνίδι που τόσο μου άρεσε.Με το καλύτερο χάρισμα που θα μπορούσα να έχω... την φαντασία μου.


  Τραβάω γραμμές κυρίως  όταν θέλω να αλλάξω κάτι στο χώρο το δικό μου, ή των άλλων.Στο σπίτι μου, ή στη δουλειά μου.Στη γειτονιά μου...στους δρόμους που κυκλοφορώ...Όταν βαριέμαι τα ίδια,όταν με κουράζουν ή δε μου αρέσει κάτι, τα πάντα γύρω μου αλλάζουν, μεταμορφώνονται ...αλλαγές που μόνον εγώ βλέπω...Περισσότερα χρώματα και χαρούμενους ανθρώπους...

Προχθές έπιασα τον εαυτό μου στην τράπεζα καθώς περίμενα τη σειρά μου παρατήρησα τους υπαλλήλους πίσω από τα γραφεία τους.Απρόσωποι χώροι, τετραγωνισμένα έπιπλα και δυστυχισμένοι άνθρωποι...το μάτι μου στάθηκε στη γιρλάντα που είχαν κρεμάσει πάνω από το τζάμι του ταμείου.Και ήταν πιασμένη με σελοτέιπ σε σημεία σημεία έτσι που  φαινόταν άσχημα και πατημένη.Μου ήρθε η παρόρμηση να πιάσω τους συνδετήρες από το διπλανό γραφείο και να διορθώσω το λάθος.Αλλά ευτυχώς που η φωνή της λογικής δουλεύει ακόμα μέσα μου.Νομίζω πως η  κατάστασή μου  χειροτερεύει. Το έχω ονομάσει σύνδρομο "βαριεμαιταιδιακαιταίδια" και έχω βρει τη φόρμουλα αντιμετώπισης . Γυρίζεις στο σπίτι και διορθώνεις το λάθος εκεί.Στο σπίτι σου όπου κανένας δε σε βλέπει και οι δικοί σου λίγο πολύ σε έχουν συνηθίσει.Τραγουδάς χορεύεις και δημιουργείς.

Έτσι κι εγώ θέλησα να κάνω τα μπισκοτοσπιτάκια μου...όπως πέρσι έκανα τα χαρτοκουτοσπιτάκια μου.Ήθελα να παίξω αλλά ως μαμά τριών παιδιών και μεγάλη γυναίκα δεν το λες αυτό.Μπορείς να πεις αφήστε με να ξεκουραστώ, να κοιμηθώ,να κάνω γυμναστική, να δω τηλεόραση,να μιλήσω στο τηλέφωνο, ακόμα και να μπω στο fb, αλλά δε λες αφήστε με να παίξω;Κινείς υποψίες.Και για να γλιτώσεις από υποψιασμένους λες:" Θα σας κάνω μπισκότα βρε!Μα τι μανούλα είμαι εγώ!Αλλά πρώτα θα τα στολίσω και μετά θα τα φάτε..."Το λες και λίγο άγρια και  τους διώχνεις από την κουζίνα σου και καλά στα κάνουν άνω κάτω  ενώ εσύ θυσιάζεσαι στο βωμό της ακούραστης  μητέρας, εργαζόμενης νοικοκυράς. 

  Και μετά κάνεις ότι σου έρχεται, όπως σου έρχεται.Να και η πατημένη γιρλάντα και η αγέλαστη ταμίας, να και απλησίαστη υπάλληλος στο σκοτεινό μουντό μαγαζί, να και οι δρόμοι με τα σκουπίδια και τους μουντζουρωμένους τοίχους.Κοιτάς και ευχαριστιέσαι.Γιατί τώρα μπορούν αυτό που εσύ φαντάζεσαι να το δουν και οι άλλοι... και δεν ξέρω αν είναι όμορφο αλλά σίγουρα είναι χαριτωμένο.Και δεν είναι πως περιμένω την επιβράβευση  τόσο όσο αυτήν την αλλαγή στο βλέμμα.Το άνοιγμα της κόρης του ματιού.Τη λάμψη που συνοδεύει το χαμόγελο ενός παιδιού.

   Τα σπιτάκια μου σήμερα είναι μικρά,μικρούτσικα.Θα μπορούσες να τα πεις και μια μπουκιά.Ίσως γιατί τώρα που μεγάλωσα δε με συγκινούν πια τα μεγάλα και τα άχαρα και αναζητώ αυτή τη γωνίτσα στην ακρούλα μιας καρδιάς. Τα σπιτάκια μου σήμερα μου προσφέρουν αυτό το ξαπόσταμα της ψυχής μου κάπου  όπου με αγαπούν και με αποδέχονται! Τα σπιτάκια μου σήμερα είναι η φωλίτσα να κουρνιάσω,να κλείσω τα μάτια και να χαμογελάσω.
Καλό βράδυ φίλοι μου ! Δεν μπορώ και να πω ορίστε γιατί τα σπιτάκια μου σήμερα έχουν γίνει κι όλας παρελθόν.  
 

2 σχόλια:

  1. Στα μικρά,μικρούτσικα πράγματα (βίδες ,σπιτάκια ,γραμμούλες ,λογάκια ,στιγμούλες) ,βρίσκεται πολλές φορές, αν όχι πάντα, το αληθινό νόημα της ζωής!Σ' ευχαριστούμε που μας το θυμίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα σπιτάκια σου είναι όμορφα γιατί πολύ απλά τα έφτιαξες με μπόλικη αγάπη και αυτό είναι που μετράει...ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ!Αυτή χρειαζόμαστε όλοι και είναι τυχεροί όσοι την έχουν!Χαρούμενες γιορτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή