ΑΠΟΜΙΜΙΣΕΙΣ

Κυριακή απόγευμα μετά τη μεσημεριανή φιέστα με θερμοκρασία υπό τη σκιά να αγγίζουν τους 40 βαθμούς… ένα πετάρισμα , μια φωτοβολίδα…αυτή η γνωστή αίσθηση του κάτι να κάνω την πλήξη και την ανία να ξεκάνω …η επιθυμία για δημιουργικότητα που είναι έτοιμη να εκτιναχθεί , να πάρει σάρκα και οστά.

Χρώματα είχα φροντίσει να έχω, πινέλα ήταν εντάξει και πριν αρχίζει να σουρουπώνει έπιασα εργασία με χαρά . Ζωγραφική στο πάτωμα με μέθοδο που έχω αναπτύξει και βελτιώσει μετά από χρόνια κατασκευής σκηνικών σε θεατρικές ομάδες. Επειδή ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. ,τα τσιμέντα γύρω από την αυλή μείνανε ακάλυπτα εδώ και μια δεκαετία. Το κόστος επικάλυψης τους με πέτρα ή με πλακάκι που είναι και η προτίμησή μου πολύ υψηλό . Έτσι λοιπόν μου ήρθε κάποια στιγμή η ιδέα να σχεδιάσω πέτρες στο πάτωμα με τον ίδιο τρόπο που έχτιζα παλάτια κάστρα και τσιμεντόλιθους. Με τον ίδιο τρόπο που ζωγράφιζα σε κόντρα πλακέ , σε υφάσματα και χαρτόνια και τους έδινα την μορφή που ήθελα. Σοβατισμένη επιφάνεια σε σημεία ξεφτισμένη έτσι που να φαίνονται τα τούβλα, ολόκληρα κάστρα χτισμένα με ογκόλιθους, πηγάδια παλιάς  κοπής ,παλαιωμένα τείχη, πέτρες τούβλα  και πλακάκια.

 

Τέσσερις μέρες χρειάστηκα και το αποτέλεσμα νομίζω πως δικαίωσε τον κόπο μου .

Στέκομαι λοιπόν και καμαρώνω !

Αφού δεν φτάνω τα αληθινά και αφού τα καταφέρνω με τις απομιμήσεις… 

Άλλη μια προσπάθεια να σκίσω το φράχτη που με κρατάει κλεισμένη μέσα στα δεσμά του. Σαν παραπονιάρικο σκυλί με τη γλώσσα να κρέμεται κοιτώ από έξω και λαχανιάζω να σκίσω τα σύρματα να υπερπηδήσω τα εμπόδια, να περάσω στην άλλη μεριά που μοιάζει καλύτερη , ειδυλλιακή ….αυθεντική! 

Μα τι είναι αυτό που κάνει αυθεντικά  τα πράγματα αν όχι τα ίδια μας τα συναισθήματα

Τίποτα πιο αληθινό από αυτό που νιώθουμε. Καμιά θεωρία ,κανένας ισχυρισμός , δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.  Προσπαθώ κι εγώ, κόντρα σε κάθε λογική αντιπαράθεση να λέω αυτό που σκέφτομαι, να νιώθω αυτό που αισθάνομαι, να απεικονίζω αυτό που βλέπω .

Ποιο είναι αυτό που ξεχωρίζει το αυθεντικό από την απομίμηση; « Η διάρκεια!» Θα μου πεις . Κι εγώ θα σε αντικρούσω. Για ποια διάρκεια μιλάμε. Ποια είναι η σημασία του κρατώ, αντέχω περισσότερο – το για πάντα με τρομάζει-. Γιατί να προσπαθώ  να με περιβάλλουν πράγματα που διαρκούν περισσότερο αφού ακόμα και αυτή η ίδια η ζωή περνάει από μπροστά μας σαν την άμμο που γλιστρά μέσα από τα χέρια;

Η απομίμηση έχει την αυθεντία, την υπογραφή , το συναισθηματικό πλούτο του δημιουργητή  της. Την τελειότητα του εμπνευστή της. Δεν μιζεριάζω γιατί δεν μπορώ να αποκτήσω το γνήσιο υλικό . Στέκομαι περήφανη που μπορώ να το δημιουργήσω. 

Δημιουργώ για να μην καταστραφώ από τις φθηνές απομιμήσεις των συμπεριφορών στους ανθρώπους. Εκεί ναι, είμαι αδιάλλακτη , δε βάζω νερό στο κρασί μου . Εκεί γίνομαι σχολαστική , είναι το πρώτο που με ενδιαφέρει  , να βρω το ταμπελάκι  γνησιότητας μέσα στα μάτια, πίσω από το βλέμμα, κάτω από το χαμόγελο, πέρα από αυτό που φάινεται!