Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ

  Το Σάββατο άνοιξα τα μάτια.Αντίκρισα το χάλι στα μπαλκόνια στην αυλή και το αποφάσισα:" θα πάμε εκδρομή στην Κομοτηνή στα ξαδέρφια μου".Ετοιμαστήκαμε και  ξεκινήσαμε γυναικοπαρέα για τη θράκη.Με τα δελτία καιρού να κραυγάζουνε για έντονα καιρικά φαινόμενα και  παρά τους πόνους από το πέσιμο -άμα είναι για βόλτα την κουνάμε "την ουρά μας" -  ήμασταν όλο χαρά εγώ, τα κορίτσια μου ,η μαμά μου και η ξαδέρφη μου η Σούλα.Άπειρες φορές την έχουμε κάνει αυτή τη διαδρομή,αλλά για λόγους ανωτέρας βίας τα διακόψαμε για μερικά χρόνια.Βρήκα μέρα να τα ξαναρχίσω θα μου πείτε.Φτάσαμε που λέτε το μεσημεράκι και φυσικά μας υποδέχτηκε η Ξαδέρφη Στέλλα με στρωμένο το τραπέζι.Αγκαλιές ,φιλιά και κάτσαμε στην τραπεζαρία.Έτσι γίνεται στο σόι μου.Όλες οι σημαντικές στιγμές της οικογένειας γύρω από το τραπέζι.

  Φαγητό λοιπόν καινούριες σπεσιαλιτέ,ορεκτικά, εξαίσια εδέσματα και νέες συνταγές βγήκαν στην επιφάνεια και με επιφωνήματα θαυμασμού και επιδοκιμασίας συνεχίσαμε την κουβέντα,τα αστεία , τα πειράγματα.Βγήκαν και τα τεφτέρια να γίνει ανταλλαγή νέων ιδεών και μέχρι να μαζέψουμε το μεσημεριανό ακολούθησαν επιδόρπια, γλυκά ,πίτες για να συνοδέψουν τον απογευματινό καφέ.

    Μείναμε που λέτε εκεί μέσα και έξω από την κουζίνα μέχρι αργά το βράδυ που εννοείτε ότι ξαναπεινάσαμε και δοκίμασε αυτό δοκίμασε το άλλο δεν ξέραμε πού και πώς να βάλουμε τα κορμιά μας για να βολευτούμε.
   Γέμισε το σπίτι από τις παιδικές φωνές των μικρών παιδιών και διαπιστώσαμε πως η ζωή προχωράει.Πότε ήμασταν εμείς παιδιά, πότε ήταν τα παιδιά μου και τώρα κοπέλες αυτές πια να παίζουν με τα μικρά εγγόνια της ξαδέρφης μου.
 Και ήταν ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο αλήθεια γιατί εκτός από καλό φαγητό πολλά όμορφα είχε να μας δείξει η Στέλλα.

 Δεν ξέρω από πού να αρχίσω.Απλά ποτηράκια μεταμορφώθηκαν σε ρομαντικά κηροπήγια τυλιγμένα με μια έτοιμη δαντέλα.
Χειροποίητες, διακοσμητικές, πολύχρωμες πεταλούδες γέμισαν το δωμάτιο και μας άνοιξε  η όρεξη για παιχνίδι.



Για τη λέξη "παραμύθι" δεν έφτασαν.....Έτσι στρέψαμε την προσοχή μας σε άλλη δραστηριότητα.Πώς να φτιάξουμε ψαράκι με μια χάρτινη κορδέλλα.Πώς;Δεν τα κατάφερα να μάθω.Έφτασα μέχρι το μισό ψάρι.Αν στην επόμενη συνάντηση μάθω το άλλο μισό,θα σας το δείξω αναλυτικά.
Άλλος έπλεκε, άλλος ζωγράφιζε, άλλος ξάπλωνε, άλλος έπαιζε, άλλος φωτογράφιζε,άλλος μαγείρευε,  άλλος έτρωγε, άλλος χτένιζε.



  Γι΄αυτό μ΄αρέσουν αυτές οι συναντήσεις με το σόι μου.Απλά είσαι ο εαυτός σου.Μιλάμε, γελάμε  με αυτά που θυμόμαστε, χτίζουμε σχέσεις.Α!Παραλίγο να το ξεχάσω.Και τρώωωωμε.Πολύ φαγητό στο σόι μου.
Πρωινό στης Δήμητρας.
Με ωραία θέα!!!!!!!!!!!!
Μέχρι να μαζευτεί το πρωινό ετοιμάζεται και στρώνεται το μεσημεριανό.
Στην υγειά σας βρε παιδιά!
   Η κακοκαιρία δε μας χάλασε το κέφι.Το κρύο και ο δυνατός αέρας ήταν έξω από το σπίτι, έξω από τις καρδιές μας.Να είμαστε καλά, πάντα έτσι να ανταμώνουμε.Επιστρέψαμε  το απόγευμα της Κυριακής και όλα πίσω ήταν όπως τα αφήσαμε.Άλλαξε όμως η διάθεση.Φορτίσαμε μπαταρίες και γεμίσαμε χαμογελαστές αναμνήσεις και ιδέες.Ευτυχώς ακολουθεί η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και μπορούμε να πιάσουμε την άκρη πιο χαλαρά.
 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!



1 σχόλιο:

  1. Ό,τι και να πω για τις θείες και τις ξαδέρφες μου είναι λίγο! Είμαι περήφανη για το σόϊ μου! Μπράβο ξαδέρφη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή