Κυριακή 20 Απριλίου 2014

ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

    Με χειμωνιάτικο καιρό μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει.Ο ουρανός βαρύς πλακώνει την ψυχή μου και οι σκέψεις μου  θολώνουν το μυαλό μου.Δεν είμαι  εγώ για να κάθομαι. Πρέπει πάντα κάτι να΄χω να κάνω γιατί αλλιώς μου ΄ρχονται τα πάνω κάτω.Ένα ζεστό αρρωματικό τσάι έιναι ότι πρέπει για αρχή.Για να δούμε λοιπόν πώς πέρασαν οι μέρες  μέχρι τώρα  μες στη νεροποντή και μες την μπόρα.Χα !Μου βγήκε με ομοιακαταληξία. Πλάκα έχει.
    Μεγάλη Τετάρτη και σύμφωνα με το έθιμο ζύμωσα τσουρέκια.Πιο πολύ ήθελα να μυρίσει το σπίτι γι΄αυτό έκανα μισή δόση.Αράδιασα λοιπόν στον πάγκο όλα τα υλικά μου από μια συνταγή που βρήκα πέρυσι στο διαδίκτύο .Σήκωσα τα μανίκια και ξεκίνησα. 
   Έκανα δυο πλεξούδες με έξι κορδόνια όπως τις είδα εδώ, και 12 μικρά ατομικά τσουρεκάκια .Τη Μεγάλη Πέμπτη  δεν είχε μείνει ψίχουλο.Τι να πω;Να είναι καλά και εγώ εδώ τσουρέκια να ζυμώνω.
   Μεγάλη Πέμπτη και πάντα σύμφωνα με το έθιμο έβαψα και έπαιξα ζωγραφίζοντας τα αυγουλάκια μου.Δικά μας αυγά κατευθείαν από το κοτέτσι μας.Βάφω πάντα αυγά με κρεμμυδόφυλλα.Μερικά τα  τυλίγω με φύλλα από τον κήπο  και μου βγαίνουν  πιο όμορφα.Κάποια τα βράζω σκέτα και τα ζωγραφίζω μετά.Έβρασα  καμιά σαρανταριά, βγάλε τις παράπλευρες απώλειες, τα στόλισα στο σαλόνι μου, αλλά σκέφτομαι πού να τα κρύψω μέχρι το βράδυ της Ανάστασης για να μη μου τα ξεκάνουνε;
  Τα παιδάκια μου πάνω στην ανάπτυξη, με όρεξη, πολύ όρεξη, είναι τα καμάρια μου , τα ωραιότερα στολίδια μου ,τα μαργαριτάρια μου που με σκάνε αρκετές φορές ,με βγάζουνε από τα ρούχα μου άλλες τόσες,αλλά τα αγαπώ και τα  λατρεύω και προσεύχομαι να είναι πάντα καλά και χαρούμενα  τα σκουπιδοσκασμένα, σκουπιδόπαιδα! 
      Ζωγράφισα ένα αυγό Στρουθοκαμήλου όπως είχα υποσχεθεί για τη θεία Δέσποινα ,αν και το άργησα λίγο ...ελπίζω να με συγχωρέσει για την καθυστέρηση.Και έκανα στα γρήγορα ένα κερί για τη νονά μας .
   Μεγάλη Παρασκευή οι δουλειές δεν έχουν τέλος όπως και αυτή η υγρασία που δε λέει να σταματήσει.Το βράδυ πήγαμε με τα κορίτσια στην περιφορά του Επιταφίου της Αγίας Τριάδας ευτυχώς χωρίς βροχή για να ψάλλουν τα εγκώμια.
  Μεγάλο Σάββατο στο χωριό όπου έχουμε παρκάρει το μικρό μας για να είμαστε μαζί με τη γιαγιά και το θείο.Ο αδερφός μου με τους φίλους του από τη Λέσχη τους   φέραν το Άγιο Φως από το αεροδρόμιο  της Χρυσούπολης.Η ώρα έλεγε 22:35.Αφού πήραν την ευλογία από τον Ιερέα ξεκίνησε η  λειτουργία και εκεί στις 12 σήμανε η Ανάσταση.

12 παρά 10 το αδιαχώρητο στον περίγυρο της εκκλησίας αγκαλιές, φιλιά," Χριστός Ανέστη" ,λαμπάδες που στάζουν ,μαλλιά που τσουρουφλίζονται,αυγά  που τσουγκρίζουν,πυροτεχνήματα που σκάνε ,12 και 10 η εκκλησία άδεια.Σταθερές αξίες!Όπως και η μαγειρίτσα που περιμένει σπίτι...Να δώσουμε το Άγιο Φως στη γιαγιά που περιμένει,να κάνουμε την επίσκεψη στο κοιμητήριο...μας περιμένει;Να ντοπαριστούμε  με  τριγλυκερίδια και χοληστερίνη. 
   Πού είναι το μήνυμα της Ανάστασης ;


                    Η αγάπη,η χαρά ,η ελπίδα,η πίστη;
Φίλοι της καρδιάς Χρόνια πολλά!
Χριστός Ανέστη!

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου