Τελευταία μέρα του καλοκαιριού και δε λέω να το παρατήσω.Ακόμα το μυαλό ονειρεύεται και τα χέρια δημιουργούν σε ρυθμούς που αποπνέουν θάλασσα, αλμύρα, ήλιο, αμμουδιά.
Άντε με το καλό να υποδεχτούμε το φθινόπωρο και τον πρώτο του μήνα!
Σε ένα δίσκο από το ΙΚΕΑ με τρία ποτήρια τιρκουάζ, βότσαλα και θαλασσόξυλα έβαλα το καλοκαίρι μου και το πήρα μαζί μου.
Λίγο ακόμα να το χαρώ...
Γυαλιστερά , με όμορφα χρώματα και σχέδια ανακινούνται στην αμμουδιά τα βότσαλα.
Και αν δε μάζεψα φέτος μεγάλα και μικρά, άσπρα και χρωματιστά...
Σε μια μοναχική βόλτα αναζήτησα πέτρα σε σχήμα καρδιάς, μα όλα τα έβλεπα στρόγγυλα ή αυγουλωτά. Ψάχνοντας καρδούλες ανάμεσα στα βότσαλα έφερα την παραλία πάνω κάτω ώσπου το μάτι συνήθισε και εντόπισε με μιας μια χούφτα καρδιές.
Γύρισα σπίτι, τα ακούμπησα στο τραπέζι. Και τώρα τι ;
Πέτρινες οι καρδιές που δε νιώθουν, που δεν τολμούν, από φόβο μην πονέσουν...Οι καρδιές που ορίζονται από τη λογική.
Άρχισα να παίζω το παιχνίδι της μαδημένης μαργαρίτας.Από την μεγάλη στην πιο μικρή."Μ΄αγαπά, δεν μ΄αγαπάει..."
Τουλάχιστον μου χαμογελάει;
Άφησα τις πέτρες και έβαλα το χέρι εκεί που χτυπά η δική μου καρδιά."Σε αγαπώ... με αγαπώ!!!"
Καλημέρα φίλοι μου!
Και εκεί που το σπίτι έσφυζε από ζωή και πολυκοσμία ξαφνικά μέσα σε μια μέρα σήμανε παύση. Μου αρέσει να είμαι με την οικογένειά μου και ανάμεσα σε φίλους, να χαίρομαι τα τραπεζώματα στην αυλή και τα ψησίματα, τα τσουγκρίσματα και τα πιάτα να ανταλλάσσονται στη γειτονιά. Κάνω χάζι και χαμογελάω τα βράδια όταν σε κάθε δωμάτιο βγαίνουν τα στρωσίδια οριζοντίως και καθέτως. Επειδή βγαίνω τελευταία για επιθεώρηση να τσεκάρω αν όλοι είναι στη θέση τους, να κλειδώσω πόρτες και να ασφαλίσω παντζούρια πολύ συχνά κάνω μπρος πίσω γιατί περισσεύουν κεφάλια μέσα από τα σεντόνια.
Ξανακοιτάω λοιπόν να κάνω ταυτοποίηση. Η Χριστίνα και η Μελίνα φίλες των κοριτσιών από τη γειτονιά, ο Γιώργος και ο Ηλίας στο δωμάτιο του Μιλτιάδη. Φέτος στήσανε και σκηνή μέσα στην αυλή και κοιμήθηκαν δυο βραδιές έξω τα πουλάκια μου. Χαίρομαι που περνάνε καλά με τα χαχανητά τους το βράδυ μέχρι να τα πάρει ο ύπνος, δεν με πειράζει καθόλου που βγαίνουν σεντόνια και μαξιλαροθήκες ξανά και ξανά. Αυτή την ομορφιά έχουν οι καλοκαιρινές διακοπές και αυτές τις αναμνήσεις θέλω να έχουν τα παιδιά μου.
Ξαφνικά το τοπίο άλλαξε στο σπιτικό μου. Η Παναγιώτα ξεκίνησε το φροντιστήριο από νωρίς μια και είναι τελειόφοιτη λυκείου και επέστρεψε στην πόλη μας με τον μπαμπά της. Ο Μιλτιάδης πήγε κατασκήνωση και η Ευρώπη σχεδόν όλο το καλοκαίρι της έπιασε δουλειά σε μια παραλία και λείπει για κάποιες μέρες της βδομάδας από ένα οχτάωρο. Εγώ πάω από αναβολή σε αναβολή το βάψιμο του σπιτιού το οποίο μάλλον θα γίνει ανέκδοτο και ενώ θα έφευγα μετά τον 15 Αύγουστο , να "ο καιρός τώρα είναι καλός", να "τέτοια θάλασσα δε μας έκανε ολόκληρο το καλοκαίρι", να που "δεν μου λείπει παρέα στη γειτονιά", έμεινα.
Αυτό όμως είναι το τέλειο. Το είχα ξανακάνει και πέρσι και λέω να το καθιερώσω. Τρεις λέξεις μόνο περιγράφουν πώς τα περνάω. Χαλαρά χαλαρά χαλαρά. Δυο μέρες τώρα κατάργησα και το μαγείρεμα γιατί είμαι καλεσμένη στης Ειρήνης και δε θέλω να της χαλάω χατίρι ...περνάω δηλαδή ζωή και κότα!
Και δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ταραχτεί από την οποιαδήποτε αλλαγή στο σκηνικό τοπίο. Νομίζω πώς έχω έρθει σε πλήρη φόρτιση, μάζεψα ήλιο να με ζεσταίνει για έναν ολόκληρο χειμώνα όσο βαρύς κι αν είναι. Γέμισα το κελάρι των ματιών μου με τόση θάλασσα που θα κολυμπάω σε πελάγη ηρεμίας μέχρι την επόμενη Άνοιξη. Χόρτασα ξεχείλισα από τόση μεσημεριανή φιέστα που μπορώ να μείνω νηστική για εννιά ολόκληρους μήνες. Ναι! Νομίζω είμαι έτοιμη να γυρίσω το διακόπτη στην εποχή φθινόπωρο. Έτοιμη είπα;
Σχεδόν έτοιμη . Έχω μπροστά μου λίγες μερούλες ακόμα λέω να της εξαντλήσωωωω,,,,,,,,,,,,,,
Άντε με το καλό να υποδεχτούμε το φθινόπωρο και τον πρώτο του μήνα!
